هوش مصنوعی: هر جا که باغبان در خاطر مستان انگور بکارد، بگو تا زاهد هم برای خود یک یا دو مسواک بگذارد.

هوش مصنوعی: در گلستان فکر، آرامش غنچه را با اندوه همراه می‌سازد و در این نگرش، گوهر وجود را نیز در قید و بند خودداری قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: برای مقابله با دشواری‌های زندگی، باید از درد و رنج شکایتی نکنیم، مگر اینکه نوشیدنی خوش‌طعم و یا مواد مخدر حال ما را بهتر کند.

هوش مصنوعی: اگر نسیم، شبنم را بر زخم گل بپاشد، این باعث می‌شود که گل از زخم خود آرامش یابد و دیگر به خاطر خارهایی که دارد، گریبانش را پاره نکند و آرامش بیشتری پیدا کند.

هوش مصنوعی: این گلستان سرشار از زندگی و احساسات است. در اینجا، درختی وجود دارد که از غم و اندوه خبر می‌دهد و گل‌های تازه‌ای که در حال شکفتن هستند، خود نشانه‌ای از زیبایی و درد جدایی هستند. هرکس که برای خود انگور بکارد، می‌تواند میوه‌های شیرین و خوشی را برداشت کند.

هوش مصنوعی: تصویر موهای دلبرانه و زیبای حوریان در ذهن است؛ گویی برای شانه زدن زلف‌های حوران، به جای شانه، از مسواک استفاده می‌شود.

هوش مصنوعی: لحظه‌ای می‌خواهم که مانند صبح روشن و تازه باشد، قفسی که بر دوش دارم، به پروازی شبیه گل بر روی تاک تبدیل شود و خاوران (سپهر) در دل من جایی برای زخم‌ها و چاک‌هایم فراهم آورد.

هوش مصنوعی: زمانی که عشق وارد دل شود، تمام افکار و خیالات دیگر از درون فرد خارج می‌شوند. عشق مانند برقی است که نغمه‌ای را از میان انبوهی از خاشاک به یادگار می‌گذارد.

هوش مصنوعی: من زخمی‌ام و در حالتی ناآرام به سر می‌برم، نکند که خونم به خاطر این احساسات شدید، باعث شود که به دام بیفتم.

هوش مصنوعی: اگر خوب و مهربانانه با تو رفتار کرد، فریب نخور. مانند کمان که اگر تیر را خودش به دوش بکشد، ممکن است آن را بر زمین بیندازد.

هوش مصنوعی: دانه‌ای که در آسیاب نیست، جز سردرگمی و بی‌نظمی نصیبش نمی‌شود. گرد و غبار یادهایم، چه زمان در چرخش آسمان‌ها آرام می‌گیرد؟

هوش مصنوعی: اگر بتوان از امواج دریا مروارید به دست آورد، به همین ترتیب هم اگر قطره‌ای عرق بر آتش بریزد، می‌تواند حرارت آن را کاهش دهد.

هوش مصنوعی: در زندگی که با آرامش و راحتی دنبال می‌شود، نمی‌توانم تدبیر و برنامه‌ریزی مناسبی داشته باشم. شاید اگر از خودم برخیزم و تلاش کنم، بتوانم مشکلاتم را برطرف و غبار ناامیدی را از خود بزدایم.

هوش مصنوعی: من همچون پرنده‌ای که در میان رنگ‌ها پرواز می‌کند، در تلاش برای رسیدن به خواسته‌هایم هستم و از خودم دور نمی‌شوم. اما نمی‌دانم تا کی این آرزو می‌تواند مرا به این حال و روز وا دارد.

هوش مصنوعی: من مانند قطره‌ای هستم که با هر موجی در دریا حرکت می‌کنم و به خاطر ایثار و فداکاری‌ام امید دارم که ارزش و گوهری که دارم، به خاطر خودداری و احتیاط از دست نرود.

هوش مصنوعی: اگر کسی در حیرت غرق نشود، گریه‌های عاشق می‌تواند غبار و مشکلات زندگی را از چشمان او پاک کند.

هوش مصنوعی: کسی که به یاد مژگان معشوقش باشد و از این یاد خوشحال شود، می‌تواند با دل شاد، شراب بنوشد و از زندگی لذت ببرد. هر کس که درخت انگور بکارد، می‌تواند از می لذت ببرد.

هوش مصنوعی: اگر دل پاک و خالصی برای پیگیری حقیقت وجود داشته باشد، این دل به مانند آیینه‌ای می‌تواند زنگاری که بر تفکر نشسته را از بین ببرد و زیبایی‌های واقعی را نمایان کند.

هوش مصنوعی: کنار گذاشتن تمایلات و خواسته‌های نفسانی برای من دشوار است، مگر اینکه مثل آب، حیا و شرم بر من تأثیر بگذارد و مانند گرد و غبار برطرف شود.