هوش مصنوعی: از ریشه‌ات چه برآمده که مانند آبله زیر پا رشد می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر مردی در لحظه نیازش از روی عرق و خجالت احساس شرم کند، پس چرا نفسش به راحتی می‌دمد؟

هوش مصنوعی: نگاه دل‌فریبی که از چشمان او به پشت سر می‌تابد، حسرتی در دل می‌آفریند.

هوش مصنوعی: وجود و عدم از هم فاصله زیادی ندارند، فقط به یک نگاه دقیق‌تر نیاز است تا این نزدیکی را ببینیم.

هوش مصنوعی: نمی‌خواهم شبی بدون رطوبت و تازگی باشد، نفس بی‌حیا و بی‌نظم نمی‌تواند به وجود آید.

هوش مصنوعی: هر چیزی که تا روز قیامت به گوشم برسد و خوابم را ببرد، مثل بوی کاه و بوریا به مشامم می‌رسد.

هوش مصنوعی: اگر کسی به دنبال چیزی باشد و تلاش کند، در نهایت آن چیز به او خواهد رسید و به مراتب بیشتر از آنچه که انتظار دارد به دست می‌آورد.

هوش مصنوعی: باید از درون خود فریاد برآوریم، زیرا از این دنیای پر از ناله، تنها یک نی می‌تواند نوای دل‌انگیزی را به گوش برساند.

هوش مصنوعی: اسمی که از ما باقی مانده فقط نشانه‌ای از فنای ماست و تنها نفس مطلق است که از وجود ما به دنیا می‌رسد.

هوش مصنوعی: بهار امید را به رنگ چنار می‌توان دید و این خود کافی است که انسان با دعا کردن، امیدش را زنده نگه‌دارد.

هوش مصنوعی: در بی‌تفاوتی، مانند مینا و جام، سر و گردن از هم جدا می‌شود و جدایی و فاصله به وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: پاداش اعمال انسان به آینده بستگی دارد؛ آنچه که کاشته شده، از همان جا خواهد جوانه زد و میوه خواهد داد.

هوش مصنوعی: دو روزی از گل‌های زیبا و ناز بچینید که در باغ ما و شما می‌رویند و شکوفه می‌زنند.

هوش مصنوعی: سرت پر از خیال و تردید است و دنیایی از افکار مختلف در اینجا به وجود آمده و در این فضا، انواع احساسات و اندیشه‌ها به گردش درآمده‌اند.