هوش مصنوعی: در تلاش برای فهمیدن غم و شادی، به دلی که شاداب و زیباست، نگاهی انداختم و دیدم که گل‌های لاله در یک نقطه، با رنگی شگفت‌انگیز و زنده، خودنمایی می‌کنند.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف حالتی از امید و تلاش می‌پردازد. به نوعی اشاره می‌کند که شاید خوشبختی و موفقیت در دست ما باشد، اما گاهی اوقات به خاطر راحتی و خواب آلودگی، از آن غافل می‌شویم. در واقع، ممکن است بخواهیم به چیزی دست یابیم، اما تنبلی یا کم‌تحرکی ما را از رسیدن به آن بازمی‌دارد.

هوش مصنوعی: دو ابرو مانند نفس‌های سوخته‌ای هستند که به هم مرتبط‌اند، و تیغ او زخم من را مانند مصراع تضمین می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر به دنبال آرامش هستی، از فکر جاه و مقام دست بردار. مانند شمعی که در مقابل آفتاب افسر زرین قرار می‌گیرد، در معرض خطر است.

هوش مصنوعی: چشیدن طعم تلخی از ناآگاهی من و دیگران نتیجه‌اش این است که کسی که دروغ‌گو باشد، هیچ لذتی ندارد.

هوش مصنوعی: هر کسی که به عمق وجود خود پی برد و با خود آشتی کرد، در واقع به دنیای ساده و بی‌پیرایهٔ هستی راه یافته و به حقیقت درون خود دست یافته است.

هوش مصنوعی: سایه نمی‌تواند زیبایی و نور خورشید را بیان کند. من از خودم دور شدم و نمی‌دانم به چه صورت و دلیل به این حالت درآمده‌ام.

هوش مصنوعی: هر کس بر اساس شرایط و وضعیت خود، نوعی آرامش و خوشحالی دارد. حتی یک چیز کوچک و آزاردهنده مثل خار پای کسی ممکن است برای دیگران به اندازه یک گل زیبا باشد.

هوش مصنوعی: در فصل پاییز غرق شو و زیبایی‌های بهار را درک کن؛ جهانی که بی‌رنگ و بی‌حالت شده بود، حالا دوباره رنگین و زنده به نظر می‌آید.

هوش مصنوعی: در انتظار ماندیم و به مقصود نرسیدیم، ای کاش، دلمون پر از غم و اندوه شده و احساس سنگینی می‌کنه.

هوش مصنوعی: بیدل از روی ناچاری می‌گوید که در جستجوی آرامش هستیم، اما خوشبختی ما به خاطر مشکلات به سراغمان نمی‌آید و مثل سایه‌ای همیشه دور است.