هوش مصنوعی: در شب، آهی از دل من برخاست که به خاطر قاتل درونم حسرت می‌خورم. این احساس به قدری شدید است که سرم از گردن بیرون می‌آید، حتی بیشتر از آن که جان یک بیگناه به خطر بیفتد.

هوش مصنوعی: عقل بیچاره چه می‌تواند بکند، وقتی که هیچ کس نمی‌تواند لباس دیوانگی را بر تن کند. زیرا هر بار که لیلی بدون حجاب نمایان شد، عشق و جنون بیرون می‌آید.

هوش مصنوعی: اهمیت و ارزش مقام و عزت انسان به این نیست که سخنانش نادیده گرفته شود، بلکه باید بدانیم که گاهی اوقات بی‌خیالی از حرف‌های ارزشمند کسی که از عمق دلش سخن می‌گوید، نوعی بی‌احترامی است.

هوش مصنوعی: از فقدان یک فرصت مهم، درد و غم زیادی وجود دارد، اما اشکالی ندارد که همانند پروانه‌ای که از جمع جدا می‌شود و چراغ می‌افروزد، به یاد آن لحظه‌ها و شادی‌ها پرداخته شود.

هوش مصنوعی: در جستجوی آرامش و راحتی، به مکانی پرخطر و ناشناخته رفت و با امید به بهبودی از مشکلات، از آن جا خارج شد.

هوش مصنوعی: هیچ راه فراری از واقعیات زندگی وجود ندارد، جز اینکه از این دنیا به خاطر عبرت و تجربه‌ای که کسب کرده‌ایم، به آرامش برسیم. هر کسی که به ساحل امن و آرامش دست یابد، از این مشکلات و سختی‌ها عبور کرده است.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که نمی‌توان به آسانی اجزای مختلف را به هم پیوند داد و باید تلاش کرد تا تمام چیزها را به یکدیگر مرتبط کرد. به عبارت دیگر، دلایل و دشواری‌های درونی باید از خود جمع شوند تا بتوان بر مشکلات فائق آمد.

هوش مصنوعی: زیبایی و جذابیت یکتایی هیچ نیازی به تأثیر از دیگران ندارد، زیرا حق به طور طبیعی از حق تجلی می‌یابد و باطل از باطل جدا می‌شود.

هوش مصنوعی: فردی که بر خاکساری خود وقوف دارد، نیز احساس خاصی از ارتفاع و عروج را تجربه می‌کند. من امیدوارم که روزی نهالی از گل بیرون بیاید و نشانه‌ای از بالندگی ایجاد شود.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که ظرف حبابی که به من طعنه می‌زند، دیگر قادر به تحمل هم‌چشمی با من نیست و به همین دلیل، خود را از درون خالی کرده تا من بتوانم آزادانه به دنیای خارج بروم.