هوش مصنوعی: از شدت فشار و ناامیدی، به درگاه خدا دعا کردم و در نهایت دعا به برکت بارش باران امید، به دستم رسید. اما به خاطر سنگینی مشکلات، دستم زیر بار این سنگین قرار گرفت.

هوش مصنوعی: به خاطر تلاش‌های بی‌هدف و بی‌نتیجه‌ام، در این مسیر زجرهای زیادی کشیدم. اگر هم خارهایی زیر پایم بیفتند، به خاطر ناتوانی‌ام در حرکت آزادانه است.

هوش مصنوعی: در صبح وقتی که آماده می‌شدم، باغی زیبا را در نظر داشتم. ای کاش این لحظه را با دیگران به اشتراک می‌گذاشتم، اما آنچه دیدم، ترکیبی از رنگ‌ها بود که کمی نامشخص به نظر می‌رسید.

هوش مصنوعی: تحیر و سردرگمی ناشی از نگاه‌های پرجاذبه و تاثیرگذار اوست که همچون تیر زهرآگینی به سمت من پرتاب شده و جذابیتش موجب حالت بی‌حالی و حیرت در من شده است.

هوش مصنوعی: به سمت من آمد و یاد نگاه او که مثل کافرها بود، روز قیامت به نظر رسید. این باعث شد تا آشوب و پریشانی در من ایجاد شود و به دنیای جدید و فرنگی وارد شوم.

هوش مصنوعی: من در روح خود غباری داشتم، که ناگهان به دل نقاش خیالی‌ام زد و از دامن او رنگ و بویی به تصویرم بخشید و جلوه‌ام را زنده کرد.

هوش مصنوعی: با جادو و صداقت، در نهایت غم او را پذیرفته‌ام. از این بابت سپاسگزارم که دیر از دل رفته است، اما وقتی برگشته، فوراً و بی‌درنگ بازگشته است.

هوش مصنوعی: خواجه به بخشش‌های بی‌مورد خود می‌افتد و به خود می‌بالد، اما نمی‌داند که موفقیت‌های او از جای دیگری، مثل نشئه‌ای از خضر، نشأت گرفته است که از دنیای پُرچالش و ناراحت‌کننده آمده است.

هوش مصنوعی: در گذشته، احساس شکست و ناراحتی قلبی را نمی‌توانستم ببینم، حتی زمانی که جمع می‌شدم و به خودم قوت می‌دادم. این احساس زخم و درد پس از جنگ و نبرد در وجودم نمایان شد.

هوش مصنوعی: برای این‌که از خطرات زندگی در امان بمانی، نباید فراموش کنی که به یاد نداشتن مشکلات و چالش‌ها، تو را به راحتی قادر نخواهد ساخت که از هیولایی که در درون زندگی‌ات وجود دارد، رهایی یابی.

هوش مصنوعی: مدتی را با دل خود در کنار کسی بودم، اما به محض اینکه نفس آزادی خواستم، این تصویر زیبا برایم محدود و کوچک به نظر می‌رسید.