هوش مصنوعی: به هر حال نمی‌توان با تلاش و کوشش از غم و اندوه رهایی یافت؛ حتی اگر گوهر با ارزش و گرانبهایی هم در دست داشته باشی، مانند جواهری که با آتش و گرما تولید می‌شود، باز هم نمی‌توان از شرایط سخت و دشوار دور شد.

هوش مصنوعی: نمی‌توانیم نسبت به مهمانی و بخشی از موفقیت غافل باشیم، زیرا شور و شوقی که از نوشیدن شراب خالص به وجود می‌آید، دردهایی را که داریم از بین می‌برد.

هوش مصنوعی: چه فرقی می‌کند که گروهی جمع شوند یا اینکه فقط آینه‌ای به تصویر بیفتد، در هر حال، همین نور و تابش از خانهٔ خورشید بیرون می‌آید.

هوش مصنوعی: نفس انسان، با نیرنگ و فریب خود، شور و شوق دو جهان را به ناکامی کشاند و نمی‌توان گفت که این صدا و نت دل‌نشین از کجا به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: ای چشمان بیدار، برای حیرت خود چه پیشنهادی دارید؟ آیا فکر می‌کنید که آینه‌ای که تنها در پی جستجوی نقره است، بی‌فایده است؟

هوش مصنوعی: کشتی از دریا می‌کشد آتش و به ساحل می‌رسد، اما به چه امیدی از گرداب‌ها نجات یافته است؟

هوش مصنوعی: من بیشتر از هرچیز در دنیا به خاطر کاری که بدون هیچ توقعی از دوستانم انجام شد، احساس شرم و ندامت می‌کنم.

هوش مصنوعی: این دشت به خاطر تلاش‌های مداوم ما بسیار تحت تأثیر قرار گرفته است و از خاکی که به آن دست زدیم، آب زنده شد.

هوش مصنوعی: از این باغ زیبا به دریای بزرگ نرسیدیم، زیرا تمام زیبایی‌ها و ارزش‌ها همانند جواهرات نایاب از دل آن برآمد.

هوش مصنوعی: ظاهر شدن او برای ما یک تصور خیالی نیست، پس دیگر درباره سایه‌ها صحبت نکنید چون ماه روشن شده است.

هوش مصنوعی: از گرمای دل‌انگیزی که از پاهایش به هوا بلند شد، عرقی نرم و مخملی به وجود آمد که او را از خواب بیدار کرد.

هوش مصنوعی: بیدل همچون ماه نو در حال سجود است و خمیده‌ای، چرا که امروز نور تو از محل عبادت جلوه‌گر شده است.