هوش مصنوعی: عطر بزم تو باعث می‌شود که قلب من بی‌تاب شود و احساساتم به وضوح بروز کند و ناله کند.

هوش مصنوعی: هزاران کعبه و صدای لبیک ناشی از عشق و شوق پرستش، دل را مانند یک نفس به دور خود می‌چرخاند و بارها ناله می‌کند.

هوش مصنوعی: از لذت و شوقی که در رهایی از خود دارم، چه آوازها و نغمه‌هایی وجود دارد، به طوری که نفس من مانند نی به صدا درآید و ناله کند.

هوش مصنوعی: از ساز عاشقان، صدای خاصی شنیده نمی‌شود، مگر اینکه یکی از این افراد ضعیف شود و به غم و اندوه خود بپردازد.

هوش مصنوعی: من و دوستی و دوستی با ظلم چه ارتباطی دارد؟ وقتی ستم به کسی برسد، او دچار مشکل می‌شود و بی‌صدا نمی‌ماند.

هوش مصنوعی: انسانی مانند پرنده‌ای است که آشیانه‌اش در آتش نفس خود به خطر افتاده است؛ او در دور و بر خود احساس سرگردانی و ناامیدی می‌کند و در این وضعیت، غم و اندوهی در دلش وجود دارد.

هوش مصنوعی: ای چشم، به گریه عادت نکن؛ زیرا اگر اشکی بریزد، دل شکسته‌ات را افشا می‌کند و صدا بر می‌آورد.

هوش مصنوعی: هزاران کاروان با سر و صدا در حال حرکت‌اند، اما این امید چه احساسی دارد؟ در میان این همه، تنها یک صدا وجود دارد که شکایت می‌کند و ناله می‌زند.

هوش مصنوعی: من از روزگار انتظار دارم که به من وفا کند، زیرا همه آن فرصت‌ها باعث می‌شود که سخت‌کوشی من به مانند کوهی استوار و رنجکشیده شود و به ناله درآید.

هوش مصنوعی: خودت را درگیر خشم و بی‌ادبی نکن، چون بیدل (دلشکسته) مانند آتش است که بدون اختیار شعله‌ور می‌شود و از دردش ناله می‌کند.