هوش مصنوعی: از این ساز و هنری که به آن پرداخته می‌شود، چه خروشی از آسمان برخیزد، مگر اینکه صبح از شیر گاو زندگی بهره‌برداری شود.

هوش مصنوعی: دقت کن که در میان انسان‌ها، کسانی که ظاهر خوبی دارند یا به مقام و جایگاه بالایی دست یافته‌اند، ممکن است در باطن خالی و بی‌ارزش باشند. بنابراین، به دنبال چیزی که در عمق وجود آن‌هاست باش و تنها به ظواهر اکتفا نکن.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که بررسی و تفکر درباره‌ی زیبایی‌ها و جلوه‌های ظاهری جهان، مانند تماشای گل، بسیار ارزشمند است. اما تلاش کردن برای بدست‌آوردن و درک مناسباتش از طریق آینه، بیهوده و نادرست به نظر می‌رسد. به عبارتی دیگر، نباید تنها به ظواهر توجه کرد و باید به عمق زیبایی‌ها و مضمون آن‌ها پرداخته شود.

هوش مصنوعی: تنها در میان ماست که از رطوبت وجودمان عرق می‌ریزد، و هیچ‌کس غیر از ما از سرچشمهٔ نورانی خورشید بهره‌ای نمی‌برد.

هوش مصنوعی: کیسهٔ ما پر از آرزوها و خیالات است، اما هیچ ثروتی در آن نیست. دریا راز و گنج‌های خود را به ماهی نمی‌فروشد.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس بدون تأثیر از فریب نادیده‌گرفتن قرار نمی‌گیرد؛ حرفی که بتوان گفت، فقط در صورتی اعتبار دارد که کسی گوش شنوا داشته باشد.

هوش مصنوعی: شاعر به نشان دادن حیا و احتیاط در برابر فقر و ناداری اشاره می‌کند. او می‌گوید که اگر کسی لباس و دارایی ندارد، می‌تواند با استفاده از زینت‌هایی مانند مژه، خود را بپوشاند و از عریانی جلوگیری کند. در واقع، حتی در شرایط سخت هم می‌توان با حفظ شرافت و حیا، به زندگی ادامه داد.