هوش مصنوعی: در شب‌هایی که از دیدار تو حسرت می‌خورم، هر ذره از وجودم مانند دامی برای جلب توجه تو شده و به نوعی به تماشا و زیبایی می‌پردازد.

هوش مصنوعی: خاکستر ناشی از آتش چقدر شور و تلخ شده، دل کسی که خود را به سفیدی و بی‌گناهی زده، به رنگی درآمده که نشان‌دهنده‌ی احساس شور و شیرینی ناشی از درد و رنجی شبیه به کباب نمکین است.

هوش مصنوعی: دنیا پر از عبرت و تجربه است و به دلیل زیادی دشمنانی که وجود دارد، به نوعی دلخوشی فراهم می‌آورد. چون چشم من، منزلت و زیبایی‌اش را یافته است.

هوش مصنوعی: برق ناگهانی فرصتی برای به دست آوردن چیزی که می‌خواستم را از من گرفت و صدای ناله‌های من به خاطر اشتیاقی که داشتم، به تنگی نفس تبدیل شد.

هوش مصنوعی: در دنیای خیالی‌ام هیچ کاری نمی‌توانم بکنم، حقّ رحم بر آن کسی نیست که خود را در آینه دیده و حقیقت را نمی‌بیند.

هوش مصنوعی: آنچه که از زلال و صاف به بیرون ریخته شد، در آینه‌ای روشن و شفاف نمایان شد، اما او آن را انکار کرد و نادیده گرفت.

هوش مصنوعی: از آنجا که زندگی بدون هدف و موانع برای ما هیچ فایده‌ای ندارد، باید مراقب باشیم که در مسیر زندگی غرق نشویم و همواره به دنبال معنای واقعی و هدف‌های بالاتر باشیم. زندگی نباید به صورت بی‌فایده و سطحی گذرانده شود.

هوش مصنوعی: زیاد نشستن در انتظار شکار، باعث ترس و غفلت من شده و در نتیجه پروازم را تحت تأثیر قرار داده است.

هوش مصنوعی: اگر هیچ چیزی نباشد، حتی تپش خون هم وجود خواهد داشت. ای دل، از این بیشتر نخواهی کرد، پس به خود آی و بیدار باش.

هوش مصنوعی: وجود ما در واقع هیچ ارزش و حقیقتی ندارد جز خیال و تصوری که از خود داریم، که نه به گذشته تعلق دارد و نه به آینده.