هوش مصنوعی: در اینجا اشاره به این است که ابرها به شکل چتری در آسمان دیده می‌شوند و با حرکت خود دما را بالا می‌برند. غبار و گرد و غبار روی زمین پخش می‌شود و آرامش را در محیط ایجاد می‌کند.

هوش مصنوعی: دل از قید و بند رهایی یافت و صدای عشق به گوش رسید. غبار نفس وجود دور شد و آهی غم‌انگیز بلند شد.

هوش مصنوعی: به چهره نگاه کرد و از نیرنگی که بوده، متوجه شد. با این دید، به حقیقت اندیشید و به یقین رسید.

هوش مصنوعی: آینه‌ای که خود به خاطر زیبایی و پاکی‌اش حیا داشت، وقتی ما چشم باز کردیم، چهره‌اش شبیه به پری‌های زیبا و لطیف شد.

هوش مصنوعی: غفلت چه جادوی عجیبی است که وقتی در تنهایی و تفکر به خودم نگاه کردم، متوجه شدم فقط آینه را می‌بینم و نه خودم.

هوش مصنوعی: به‌خاطر سجده‌ای که بر روی مسجود خود انجام دادم، به زیبایی و شکوهی رسیدم، به گونه‌ای که مانند هلال ماه، پیشانی‌ام خم شد و در محراب سجده فرود آمد.

هوش مصنوعی: من به خاطر شهرت خود به گرداب گمنامی افتاده‌ام، اما در همین حال، نام و نشانی از خود به جای گذاشته‌ام که چون نگینی درخشان است.

هوش مصنوعی: دل آرزو داشت که به آسمان نگاه کند و آن‌ را زیر پا ببیند؛ اما در یک نگاه فهمید که این آرزو محقق نشد.

هوش مصنوعی: هر لحظه‌ای که می‌گذرد، مثل یک هوای تازه است که کنترل و تسلط بر افکارم را از دست می‌دهم و به سراغ خیال‌هایی می‌روم که به این همه زیبایی و زیبندگی نمی‌توانم فکر کنم.

هوش مصنوعی: از دنیای سردرگمی من سوال نکنید، زیرا تنها توجهی که به من شد، مانند تله‌ای بود که به خاطر آن دچار پیچیدگی و سردرگمی شدم.

هوش مصنوعی: زمانی فرا رسیده که باید به خاطر تنهایی‌ام عشق را به گریه بیاورم، زیرا این آتش که در دل دارم از خاری و علفی ناشی شده و حالا به حالتی بی‌خانمان و بی‌قرار در آمده است.

هوش مصنوعی: در عالم پنهان و آشکار، من و محبوبم یکی هستیم. بیدل، تو بر این موضوع واقفی که اوضاع به این شکل بوده و به این صورت تغییر کرده است.