هوش مصنوعی: در روز قیامت، بر سر مزار من، گل‌هایی به خاطر شوق و آرزوی فراوان به بار نشستند و هر ذره خاک من به مانند نمکدان شده است.

هوش مصنوعی: اگر به خاطر خدمت و عبادت او تو دچار خستگی و ناتوانی می‌شوی، بدانی که در این حالت، نشانه‌هایی از حضور او در زندگی‌ات نمایان خواهد شد.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم زمانی که موهای مشکی به هم می‌ریزد چه اتفاقی می‌افتد، زیرا اگر دامن شکست بخورد، افرادی که کلاه کجی دارند هم تغییر خواهند کرد.

هوش مصنوعی: اگر تمام وجودت پر از شگفتی و حیرت باشد، چطور می‌توانی به نیرنگ و فریب تصویر حقیقتی را نشان دهی؟ در واقع، در چنین حالتی نمی‌توانی مانند آینه واقعی و صادق باشی.

هوش مصنوعی: شرم و حیا به معنای پوشاندن و مخفی کردن نیست؛ وقتی در جایی بدون پرده و پوشش ظاهر شوی، دیگر به چشمانی که تو را می‌نگرند، نیاز خواهی داشت.

هوش مصنوعی: تحیر حالتی است که هیچ کلمه‌ای نمی‌تواند آن را به درستی توصیف کند. وقتی که من همچون یک آینه شدم، تمامی جلوه‌ها و صورت‌ها در درونم پنهان شدند.

هوش مصنوعی: من بهاری را در ذهن خود تصویر کرده‌ام که لطافت و زیبایی آن، تمام افکارم را تحت تأثیر قرار داده و باعث شده که دنیایم پر از گل و رنگ شود.

هوش مصنوعی: موج و حباب ما در سفر نیستند، پس چه دلیلی برای پرسش درباره‌ی شکست این شیشه‌ها وجود دارد؟ این داستان هم اکنون به فراموشی سپرده شده است.

هوش مصنوعی: دو جهان به خاطر مجنون ما پر از غم و دلتنگی شده، حسی از ناراحتی و خیال‌پردازی او باعث شده که همه چیز به هم بریزد و بیابان زندگی‌اش را پر از شلوغی کند.

هوش مصنوعی: مانند شبنم، ساغر درد من به سادگی پر نشد؛ تمامی وجودم ذوب شد و در نتیجه، تنها یک چشم غمگین از من باقی ماند.

هوش مصنوعی: دل تو به‌سان مشعلی است که در انتظار شعله‌ای دیگر است؛ پس آن را روشن کن تا نورش برافروخته شود و فضا را روشنایی بخشد.

هوش مصنوعی: محبوب من با زیبایی‌هایش مرا کاملاً تسخیر کرده است. اگر او کمی از جای خود بلند شود، موهایش به هم می‌ریزد و این باعث می‌شود که من در زندگی‌ام دچار آشفتگی و بی‌نظمی شوم.