هوش مصنوعی: نقاشی که با رنگ‌های خود زندگی را ترسیم می‌کند، نمی‌تواند در مسیر زمان و زیبایی‌های گذران توقف کند. او به جای آنکه به جلوه‌های موقتی توجه کند، به بال و پرهای روح و احساسات می‌رسد که در زیبایی‌های واقعی پنهان است.

هوش مصنوعی: گاهی در زندگی، عدم موفقیت یا تأخیر در رسیدن به اهداف، به دلیل نداشتن اعتبار یا احترام نیست. مانند شمعی که در پی نور خود حرکت می‌کند، هر چه قدر هم که به جلو برود، در نهایت، روشنی‌اش از پشت سرش می‌تابد و باید از آن تبعیت کرد. در واقع، آنچه اهمیت دارد، حرکت و تلاش است، نه صرفاً اعتبار یا جایگاه اجتماعی.

هوش مصنوعی: رشتهٔ آرزوها در برابر چرخ روزگار که نمی‌شکند، این انسان سالخورده و ضعیف هم به مراتب مشقت‌ها را تحمل می‌کند.

هوش مصنوعی: حتی سنگ نیز به آرامی و به مرور زمان فرسوده می‌شود، در حالی که وزن و بار سنگینی که انسان بر دوش می‌کشد، به تدریج کاهش می‌یابد و به مقداری ناچیز تبدیل می‌شود.

هوش مصنوعی: از ظاهر افراد نپرس که تا زمانی که زنده‌اند، زاهد درگیر مشکلات و محدودیت‌های زندگی است.

هوش مصنوعی: خشکی نیروی طبیعی انسان‌ها به اثرات شعری من لطمه‌ای نمی‌زند؛ زیرا ذات وجودم همچنان از قلمم شکایت می‌کند و احساساتش را ابراز می‌دارد.

هوش مصنوعی: نگرانی خوب و بد در دنیا نشانه‌ای از آگاهی است و آینه با دقت تصویرها را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: در زمان‌های خاص و مناسب، باید با دقت و آداب در جمع‌ها حضور پیدا کنی. از خطا و ناپسندی‌ها دوری کن، زیرا جلب توجه یا خودنمایی نابجا می‌تواند باعث ایجاد مشکل شود.

هوش مصنوعی: محبوبی که از روح و انرژی‌اش کمتر نمی‌شود، حتی با پیری و خمیده شدن قامتش، باز هم زیبایی‌اش را حفظ کرده و تأثیرش بر دل‌ها کم نمی‌شود.

هوش مصنوعی: انسانی که توانایی و ثروتی ندارد، نمی‌تواند با فقر و بدبختی رقابت کند؛ بلکه موفقیت و شانس نیز باید به او کمک کند تا از این وضعیت نجات یابد.

هوش مصنوعی: بیدل، ای تلاشگر، به دره جنون نرو؛ زیرا آنجا همچون بیماری آبله و تبخال، باعث عذاب و رنج می‌شود.