هوش مصنوعی: عریانی و برهنگی به قدری مرا تحت فشار قرار می‌دهد که عرق از بدنم به جانم رنگ می‌بازد.

هوش مصنوعی: به آسانی به حضور در این جهان و زندگی بی‌توجه نباش، زیرا اینجا همان جایی است که اشتیاق و احساسات عمیق از دل سنگین بیرون می‌آید.

هوش مصنوعی: فکر کردن به معشوق باعث شده که جانم از عشق او بسوزد و نقاشی که موهای من را می‌کشد، از لاغری و نحیفی‌ام احساس شرم می‌کند.

هوش مصنوعی: زندگی ترتیب و سامان خاصی ندارد و عمر آدمی مانند خضر، در حقیقت در حال گذر است و بیشتر شبیه خمودی ناشی از مصرف این زهر مهلک می‌ماند.

هوش مصنوعی: ای زاهد، از فکر و خیال ریش خود دست بردار، زیرا که در نهایت این اشتیاق، تو را به چنگ زدن به موهای سر وامی‌دارد.

هوش مصنوعی: با هیچ‌کس درگیر نشو، زیرا تصویر زیبا و زشت تو، پاکی آینه را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: ای آقای عزیز، یک قدم دیگر هم بیشتر تلاش کن، چون زندگی همچون باری است که یک الاغ لنگ می‌کشد.

هوش مصنوعی: افرادی دور و بر قافله‌ای حضور دارند که فرصتی برایشان وجود ندارد و همانند صبحی که غمگین و تلخ است، شیرینی را به رنگی دیگر می‌آورند.

هوش مصنوعی: دل از عمارت عشق به شدت حوصله‌سربر شده و این احساس سال‌هاست که مانند یک گوهر از کوهسار روح بیرون می‌زند.

هوش مصنوعی: در حال حاضر، من احساس ناامیدی و حسرتی از دیدار ندارم. اگر چشمانم را با سرمه بیارایم، آهنگ اشتیاقی درونم بیدار خواهد شد.

هوش مصنوعی: حیرت ناشی از زیبایی و حرکت تو باعث می‌شود که دستان هنرمند نیز در خلق نقش‌ها و تصاویری از خیال، همانند تو به تماشا و دل‌باختگی مشغول شوند.

هوش مصنوعی: بیدل مانند نیشکر که در بند است، از فکر آن دهن به خاطر محدودیت قافیه به زحمت می‌افتد.