هوش مصنوعی: وقتی دل احساس آگاهی می‌کند، درگیری‌ها و تفاوت‌ها را کنار می‌گذارد و مانند یک آیینه صاف، حقیقت را بازتاب می‌دهد.

هوش مصنوعی: کام و زبانش را با سرمه‌اش پر کند، او کسی است که به سخن‌وری و شجاعت در بیان خود افتخار می‌کند و در عین حال به فخر و بزرگ‌نمایی علاقه دارد.

هوش مصنوعی: به زیبایی و زرق و برق ظاهری خود مغرور نشو، زیرا حتی بزرگان و قدرتمندان نیز مانند تو روزگاری جوان بودند و عمرشان به پایان می‌رسد.

هوش مصنوعی: تمایل به غذا، مرکز اصلی شکل‌گیری زندگی است. معده به خاطر نیاز به غذا، دچار پیچیدگی شده و به این ترتیب، زندگی از نهاد خود آغاز می‌شود.

هوش مصنوعی: من به معبد و مکان‌های مقدس نیازی ندارم و از دنیای مادی رها شده‌ام. در این حالت بی‌حوصلگی، رنگ و روی من به دور خود می‌چرخد و این چرخش برای من مانند طواف می‌ماند.

هوش مصنوعی: در نهایت، با ناله و افسوس نتوانستم به دعوا ادامه دهم و وقتی که دهانم را بستم، به ناتوانی و تسلیم خود اعتراف کردم.

هوش مصنوعی: با بالا رفتن سن و تلخی‌های زندگی، به شدت به من فشار آمده است و حالتی خمیده و آسیب‌دیده پیدا کرده‌ام.

هوش مصنوعی: مردان با شرم، اصل غیرت خود را پنهان کرده‌اند و شمشیرشان به خاطر نبودن کاربرد، در جای خود باقی مانده است.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که فهمیدن و درک واقعیات نیازمند تلاش و دقت است. اگر نتوانیم به درستی از راه درست پیروی کنیم، خطا و انحراف می‌تواند ما را از اهدافمان دور کند و برعکس، یک اشتباه کوچک می‌تواند عواقب شدیدی داشته باشد. در واقع، هر چقدر که کمال و درستی اهمیت دارد، ناپرهیزی و انحراف هم می‌تواند پیامدهای ناگواری به همراه داشته باشد.

هوش مصنوعی: خودت را آرام نگه‌دار، چرا که در آینده موقعیت‌هایی فراهم خواهد شد که نیاز به صحبت و بیان نکات است. در میدان جنگ، افرادی که درگیر نبرد هستند، باید برای پیش بردن هدف خود آماده شوند.

هوش مصنوعی: بیدل در این بیت به توصیف وضعیتی می‌پردازد که در آن، در دنیای سرد و بی‌روح زمان، وفا و صداقت به چیزی از درون بدل شده و دیگر انسانی برای آن ارزش قائل نیست. در این شرایط، وفا مانند لحافی شده که دیگر به هیچ جا نمی‌رسد و از بین رفته است.