هوش مصنوعی: در شب، هنگامی که دل شوره و ناامیدی را تجربه کرد، احساساتش به شدت شعله‌ور شده و مانند یک تکه چینی که در اثر فشار کاری می‌شکند، به شدت تحت تأثیر قرار گرفت. این احساسات در او مانند صدای طنبور به وجود آمد.

هوش مصنوعی: برق آفتاب به آرامی در کمین است و در نهایت اعتبار و ارزش کشت و خرمن ما را به خطر می‌اندازد، مانند اینکه روزی بر سر ما خواهد آمد که همچون یک مور کوچک بی‌اهمیت شویم.

هوش مصنوعی: زندگی صد دانشمند به خاطر یک نادان خراب می‌شود، زیرا ارتباط و هماهنگی سخنان در جایی که گفتار نادرست و نادانی وجود دارد، به هم می‌ریزد.

هوش مصنوعی: اگر انسان از خواسته‌ها و تمایلات نفسانی خود دست بکشد، روح او پاک و مقدس می‌شود. همچنان که آتش، با رهایی از دودی که تولید می‌کند، به نور خالص تبدیل می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر دهان تو بویی از نمک دارد، در چشمان دیگران مانند آب در آینه، تاثیرش را خواهد گذاشت و مانند اشک، دل‌ها را متاثر خواهد کرد.

هوش مصنوعی: دل ما شکست اما کسی به درد و غم ما توجه نکرد. موی چینی مانند جوهر درخشان آیینهٔ فغفور شد.

هوش مصنوعی: ای کاش می‌توانستم مانند ردپایی بر زمین، با فروتنی و ناتوانی‌ام نشانه‌هایی بگذارم، زیرا تلاش‌های ما به قدری ناکام مانده که مقصدی که می‌خواستیم به آن برسیم، از دسترس‌مان دور شده است.

هوش مصنوعی: جام عشق، مجازی است که نشئهٔ حقیقت را به من می‌دهد. ضربه‌ای که خونم را به جوش می‌آورد، جان مجنون را می‌زد و مرا به مرتبهٔ بالاتری رساند.

هوش مصنوعی: اگر در اوایل صبح اندکی از مشکلات و غبارها را بیان کرده‌ایم، به خاطر این است که نمی‌توانیم بیشتر از این به نفس مغرور فخر بفروشیم.

هوش مصنوعی: سال‌هاست که من در سکوت به سر می‌برم و دل نمی‌زنم. اما در نهایت، این خودداری و آرامش حتماً به صدایی بلند تبدیل خواهد شد.