هوش مصنوعی: مژده‌ای برای شما که شور و شوق وصال به حداکثر رسیده است. حالا که دیگر هیچ چیز مانع از برقراری ارتباط و دیدار نمی‌شود، شرایط انتظار به خوشی تبدیل شده و به عالم دیدار رسیده‌ایم.

هوش مصنوعی: مردم در جستجوی هدف و آرزوهای خود هستند و در این راه، بعضی از آن‌ها به مانند کسی که در خواب است و نمی‌تواند به حرکت درآید، درجا می‌زنند. اما در این میان، عده‌ای دیگر بیدار می‌شوند و تلاش می‌کنند تا به مقصود خود برسند.

هوش مصنوعی: با حالت فروتنی و تواضع، از سجده‌های مکرر خود، محیط زندگیم را از هر دو طرف (کوه و دشت) آسوده و بی‌دغدغه کردم. پیشانی‌ام که بر زمین می‌ساید، زمینه را برای عبور و پیشرفت فراهم کرده است.

هوش مصنوعی: بیمغزی و بی‌فایده بودن تلاش برای کسب اعتبار و وابستگی به ظواهر، به مانند غنچه‌ای است که خود را به باد سپرده و فردی که ظاهری با ارشاد و لباس فاخر دارد، در واقع چیزی به جز ظاهرسازی نیست.

هوش مصنوعی: زیبایی و دلربایی در بی‌توجهی دارد و غرور او به قدری است که ابروانش مانند تیغی تیز و جذاب شده است.

هوش مصنوعی: آدمی که در دنیا با رنگ و زیبایی‌ها محاصره شده است، نمی‌تواند از پاکی و خلوص خود دست بردارد. در اینجا، به وسیله‌ی افسون حنا، دست‌ها بی‌کار و بی‌هدف می‌مانند.

هوش مصنوعی: در میان تردیدها و خیال‌ها، قلب من را در میان جمعیت گم کردم و زندگی‌ام به هم ریخته شد، به‌طوری که آرزوهای من مانند یک بازار پرهیاهو شده است.

هوش مصنوعی: ما از وجود و حقیقت آگاه شدیم، اما به نشانه‌ی عدم، یک نگاهی به رد پا کردیم تا چشم‌های ما بیدار شود.

هوش مصنوعی: در زندگی، به خاطر عشق و محبت، درد و رنج زیادی را تحمل می‌کنم و این درد چنان عمیق است که باعث می‌شود ناله‌ام را مانند صدای نی به گوش دیگران برسانم. در این مسیر، مشکلاتی پیش می‌آید و احساس می‌کنم که به زنجیرهایی محکوم شده‌ام.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که ننگ و سرخوردگی من ناشی از ناتوانی و بی‌عملی بوده، تا زمانی که کارهایم دشوار و پیچیده شد و نتوانستم به آن‌ها رسیدگی کنم.

هوش مصنوعی: ما از غفلت خود خجالت می‌کشیم، چون این احساس ما را بیشتر تحت تأثیر قرار داده است. با این حال، ما توانستیم این خیال را که سایه‌ای بر ما افتاده بود، کنار بزنیم و از موانع فکری عبور کنیم.

هوش مصنوعی: برای رهایی از زشتی و ننگی که به خاطر شباهت به چیزهای بی‌ارزش به ما چسبیده، باید خودمان را کاملاً به او بسپاریم و محو او شویم. در این حالت، مانند آتش که به گل بی‌خار تبدیل می‌شود، ما هم به زیبایی و لطافت دست پیدا خواهیم کرد.

هوش مصنوعی: شاعر به این موضوع اشاره می‌کند که آرزوها و خواسته‌های او باعث شده‌اند تا از خود واقعی‌اش فاصله بگیرد. او با بیان این که خیالات بی‌اساس و پوچ مرکز تفکرش شده‌اند، نشان می‌دهد که این خیالات چقدر او را از خود دور کرده و به نوعی او را بیگانه کرده‌اند.