هوش مصنوعی: شاید از نامه‌ام آن شخص شوخ و شنگ به دلخور شده باشد، چون این کلمات فقیرانه‌ام باعث دلگیری او شده است.

هوش مصنوعی: دیروز ناله‌ای کردم که نشان از دردهایم داشت و این حال مرا در دام انداخت. چه بسا این درد و غم به نوعی ارزشمند باشد.

هوش مصنوعی: آرایش و زرق و برق‌های ظاهری از شخص برجسته‌ای جای تعجب ندارد، زیرا ممکن است که حتی یک خرس نیز صدای بلندی درآورد و به دست آوردن چنین وزنی بعید به نظر نرسد.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که از همان ابتدا، ذات و طبیعت چیزی تعیین‌کننده است و نمی‌توان آن را تغییر داد. همان‌طور که زنگار بر روی سنگ نمی‌تواند طلا را به وجود آورد، نیز اصالت و جوهر واقعی یک چیز هرگز تغییر نخواهد کرد. به عبارت دیگر، برای شناسایی ارزش واقعی یک چیز باید به درون آن نگاه کرد، نه به ظاهرش.

هوش مصنوعی: در تلاش برای به دست آوردن آرامش و طهارت در درون، چه فایده‌ای دارد وقتی که دل تیره و ناامید است، همانند سایه‌ای که در نور ماه، تیره‌تر به نظر می‌رسد؟

هوش مصنوعی: زاهدی که از مجالس رندان شرمنده شده بود، از آنجا خارج شد؛ چون ممکن است در خانه‌اش، دخترش به شوخی و مسخره‌کاری مشغول شده باشد.

هوش مصنوعی: شخصی که به خاطر برتری‌طلبی و رقابت، خود را کوچک و خفیف می‌کند، مانند حبابی است که به سرعت می‌ترکد و از بین می‌رود. اگرچه ممکن است فردی به ظاهر مقام و نفوذی داشته باشد، اما اگر عاقل و با درایت نباشد، در حقیقت هیچ ارزشی نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: نمی‌توان به فطرت پست و نازک کاری کرد. این دشواری شبیه آبله‌ای در پا است که نشان می‌دهد چقدر انسان باید در مشکلات و چالش‌ها تحمل کند.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر می‌گوید که بهتر است انسان‌های طبیعی و بی‌غش از صداها و ادعاهای بی‌خود و ناپاک دچار شرمندگی نشوند. همچنین، در مقایسه می‌کند که بودن در بیابان و شنیدن صدای هرزه به مراتب بهتر از زندگی در خانه‌ای است که در آن در و یا محافظی وجود نداشته باشد. به نوعی، او به ارزش واقعیت و صداقت در زندگی اشاره می‌کند.

هوش مصنوعی: از باغ آرزوها نمی‌توان به آن گل زیبا نامه‌ای نوشت، هرچند رنگ تو مانند کبوتر شده باشد.

هوش مصنوعی: اگر حصاری که سکندر ساخته به عنوان یک سد باقی بماند، تدبیر و تلاشهای هنرمندانه برای فعالیت‌ها و صنایع، از مرگ و نابودی آن حصار جلوگیری خواهد کرد.

هوش مصنوعی: نگاه تو چنان است که انگار دو چشم تو به همه چیز وابسته است و هر چه را که می‌توان دید، بارها و بارها دیده‌ای.

هوش مصنوعی: ما افرادی پاک‌دل و وفادار هستیم که نور خورشید را در وجود خود داریم؛ پس از ما دور نشو، حتی اگر رفتار دیگران باعث شده باشد که از خوبی‌ها دورتر شده باشیم.

هوش مصنوعی: دل گمشده ما به دنبال نگاهی است که مانند آینه‌ای به ما انعکاس می‌دهد، شاید جهانی دیگر در آن وجود داشته باشد.

هوش مصنوعی: در این دنیا که پر از خیالات و تصورات است، ما هیچ چیز واقعی‌ای نمی‌بینیم. دل بیدل، به خیال‌پردازی‌هایت توجه نکن که چه تصاویری در ذهن تو ساخته شده‌اند.