هوش مصنوعی: اگر آینه نتواند بوی وفا را به ما منتقل کند، این تنها درد دل نیست که در سینه‌ام وجود دارد.

هوش مصنوعی: هیچ‌چیزی به اندازه‌ی لذت امروز ارزش ندارد، حتی اگر صد عمر جاودانه هم داشته باشیم. اگر این لحظه خوشی وجود نداشته باشد، زندگی بی‌فایده است.

هوش مصنوعی: لب‌های تو آزاد از سحر و جادو هستند؛ مانند پستهٔ تر که نباید به‌جای لوزینه مصرف شود.

هوش مصنوعی: برگه‌های نو را با گذشته پر نکنید، زیرا تقویم نفس شما باید از خطاهای گذشته پاک باشد.

هوش مصنوعی: این غزل به طور غیرمستقیم به مسأله‌ای اجتماعی اشاره دارد. در اینجا، فردی به وضوح می‌گوید که شخصیتی که به نظر می‌رسد دلسوز و آگاه باشد، در واقع نمی‌تواند به آسانی به منافع دیگران کمک کند. همچنین، می‌توان برداشت کرد که ظواهر ممکن است فریبنده باشند و افراد با ریش و لباس‌های زیبا لزوماً شخصیت معتبر و قابل اعتمادی ندارند. در واقع، شخصی که ظاهراً در مقام رهبری یا مشاوره قرار دارد، ممکن است به اندازه کافی توانایی یا صداقت برای انجام این نقش را نداشته باشد.

هوش مصنوعی: زاهد از دور به نظرش می‌رسد که سیاهی این صبح قیامت شب آدینه نیست.

هوش مصنوعی: اگر کسی به راز و محبت کسی اشاره کند، او را باید در نظر داشته باشد که اگر تشنهٔ رسوایی و فاش شدن secretos نباشد.

هوش مصنوعی: اگر از دل من عبور کنی، بدان که این کار جنون‌آمیز است. ای بی‌خبر، اینجا جایی نیست که در آن فقط انعکاس‌ها باشد.

هوش مصنوعی: اگر قول وفا دچار تردید شود و در دوستی متوقف گردد، دیگر جای کینه و دشمنی وجود نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: وقتی که صبح یکی از نفس‌های خود را آزاد کنی، دیگر هیچ پیچ و خمی در مسیر آسمان وجود نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: از وابستگی به امیدها و آرزوها بپرهیز، زیرا در این لباس که پوشیده‌ای، نشانه‌ای از این پیوندها وجود ندارد.