هوش مصنوعی: در اینجا اشاره به این است که صفا و پاکی با وجود کدورت‌ها و مشکلات، به نوعی برای فرد یا جمعی سامان پیدا کرده است. این حالت از زندگی به قدری تاثیرگذار است که در نهایت، با پایان زندگی و رفتن به سرای دیگر، به نوعی حقیقت و زیبایی خود را نشان می‌دهد. به نوعی می‌توان گفت که در میان سختی‌ها، یک تصویر و نمایی روشن و زیبا شکل می‌گیرد.

هوش مصنوعی: به زیارتگاه حسن رفتم و از قید و بندهای دنیا آزاد شدم، خانه‌ی آیینه‌ای پیدا شد که در آن پرتوی از حقیقت و جمال نمایان است.

هوش مصنوعی: از فکر و اندیشه‌ خود فراتر رفتم و به حالت جنون‌ و دیوانگی رسیدم. در این حالت، دیگر به تأمل و فکر نپرداختم و همانند دامن گسترده‌ای، دنیای اطرافم را گسترش دادم.

هوش مصنوعی: در این وادی تاریکی، حتی اگر همه خورشیدها هم روشن شوند، هیچ‌گونه تحقیقی نمی‌تواند به روشنی مهمی دست یابد.

هوش مصنوعی: از تصویر زوال، صدای صبح به گوش می‌رسد که نمی‌توان در آینهٔ وضعیت کنونی جهان به خود آراست و زیبایی نشان داد.

هوش مصنوعی: از نعمت آرامش، دوری جستن و خاموشی زبان را ترک کردن، وقتی که بال تپیدن قلب‌ها را احساس می‌کند، اگر تنها یک کلمه از دل برآید.

هوش مصنوعی: برای رسیدن به زیبایی و ناز معشوق، تلاش و اراده عاشق به اندازه‌ای بوده که نگاهمان را بلند کرده و باعث شده سرو تو زیبا و دلربا شود.

هوش مصنوعی: اگر به شدت احساسات و درد در دلت داری، آماده باش که به زندگی و نشاط بازگردی. زیرا کسی نمی‌تواند عذابی که ما می‌کشیم را نادیده بگیرد.

هوش مصنوعی: عروج و صعود من در ابتدا مشخص نبود، اما به خاطر تلاش و کوشش من، حتی از پایین‌ترین درجات هم توانستم به اوج و بلندی برسم و به مانند ستاره ثریا شوم.

هوش مصنوعی: من از دست دادن تعلقات خود در حسرت و ندامت قرار گرفتم، چون دیگر نمی‌توانم جهانی را که آرزو داشتم تجربه کنم. اکنون، پروازم مثل پرنده‌ای به نام عنقا شده، که دیگر نمی‌توانم به آن برسد.