هوش مصنوعی: این بیت به بیان حالتی اشاره دارد که نشانه‌ایی از اشتیاق و درد عاطفی در دل وجود دارد، اما این احساسات و عشقی که در دل است، نمی‌تواند از مکان‌های مقدسی مانند دیر و حرم به او برسد و به نوعی این احساسات به سنگینی و سختی درونی اشاره دارد که به راحتی نمی‌توان با آن کنار آمد. در واقع، درد و رنج او به شدت است و به آسانی با هیچ چیز تسکین نمی‌یابد.

هوش مصنوعی: آنچه که از سجده خاک به وجود آمده است، برای من که در حال سرکشی هستم، در همه جا قابل دسترسی است و حتی قلم هم قادر به توصیف آن نیست.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس از خوان نعمت خدا بهره‌مند نمی‌شود، جز آنانی که به ظرف خود آشنا هستند. برای تو هیچ کمبودی وجود ندارد و هرچه در نظر داری، به تو خواهد رسید.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس از زحمت و تلاش راحت نمی‌شود. اگر خواب و راحتی به پا رسد، می‌توان گفت که این خواب به دشواری‌ و رنجی که پیش‌تر بوده، نمی‌رسد. در واقع، آرامش و آسودگی بدون تلاش به دست نمی‌آید.

هوش مصنوعی: ادعای نفس و خودخواهی بی‌اساس است، به حقیقت اشاره کن. مدعی دروغین به چیزی جز قسم و سوگند نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: تشنگی گناهانم باعث شده که اثرات منفی آن در من بسیار عمیق باشد و به قدری شدید است که دیگر نمی‌توانم به راحتی خود را کنترل کنم. به همین دلیل، نمی‌توانم به حالت پاکی و آرامش دست یابم.

هوش مصنوعی: علم و مهارت را اگر نپذیری، بر هر مرد و زنی بار سنگینی خواهد بود. نامه هیچ انسانی به خودی خود سیاه نیست، مگر اینکه به دستان یک فرد نااهل برسد.

هوش مصنوعی: فاصله‌ای که از تو دارم به اندازه‌ای زیاد است که دیگر نمی‌توانم تاب بیاورم. به خاطر ندامتی که دارم، نمی‌توانم به تو دست پیدا کنم.

هوش مصنوعی: هستی و تلاش، نشانه‌ای از کامل شدن و رشد فطرت انسانی است و فقط رنج و زحمت در این مسیر می‌توانند به نتیجه‌ای ملموس برسند. در غیر این صورت، هیچ ثمری به دست نخواهد آمد.

هوش مصنوعی: هیچ چیز نپرس از من، بیدل، دربارهٔ شرم و کمبودهایم. هرچند که ادعا می‌کنم اگر دیوانگی وجود داشته باشد، می‌توانم به هدفم برسم، اما در واقع هرگز به آن دست نخواهم یافت.