هوش مصنوعی: تظلم و شکایت ما در این دنیا به جایی نمی‌رسد و صدای ناله ما حتی اگر به خود ما هم برسد کافی نیست.

هوش مصنوعی: بر روی زمین کسانی که منتظرند، بهار کاشته‌اند. بیا از چشمانمان آب بریزیم تا حنا به بار نشیند.

هوش مصنوعی: کسی به نوشیدن‌ شراب برای فراموشی درد وفا نیاز ندارد؛ کافی است پیامی از تو بیاید تا بر دل ما آرامش بخشد.

هوش مصنوعی: آزاداندیشان از درد و رنج زندگی رهایی دارند و هر جا که بروند، صدای گذشته‌ی خود را با خود حمل می‌کنند.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که در زندگی، مانند خطی که با پرگار می‌کشیم، همیشه نمی‌توانیم به کمال و مطلوب برسیم. اما امیدواریم که در نهایت به جایی برسیم که به‌راحتی بتوانیم اثرات و نشانه‌های خوب و مثبت خود را در زندگی خود و دیگران مشاهده کنیم.

هوش مصنوعی: از درد و آه نمی‌توان بهره‌ای برد. باید در را باز کرد تا هوای تازه به داخل بیاید.

هوش مصنوعی: به خاطر تلاش‌هایم، قامت من خم شده و چشمم به دنبال آن است که به آن دستهٔ دوگانه موی او برسم که به تدریج نزدیک‌تر می‌شود.

هوش مصنوعی: ستمکش به دنبال آرزوهای ناپخته و ناکامل من است و این وضعیت به عمق وجودم نفوذ کرده است تا جایی که کار من به جایی می‌رسد که به شناختی عمیق و کامل برسم.

هوش مصنوعی: من به خاطر شکوه و عظمت، دست نمی‌زنم به بیان دل‌نوشته‌هایم وگرنه به دوستانم می‌گفتم که برای فراموشی‌ام دعا کنند.

هوش مصنوعی: در جهانی که افراد تلاش می‌کنند و زحمت می‌کشند، چه کسی می‌تواند به جایی برسد و به خواسته‌هایش نائل شود، مگر اینکه سرنوشت این فرصت را برایش مهیا کند.

هوش مصنوعی: اگر تلاش کنی و کار را با کوشش انجام دهی، دستت به هدف نخواهد رسید. اما اگر به درستی و با اراده جلو بروی، به آنچه می‌خواهی خواهی رسید.

هوش مصنوعی: اگر تنها به فکر منافع خود باشی و هیچ توجهی به احساسات دیگران نداشته باشی، در آن صورت وقتی که زمان احترام و قدردانی برسد، چه جایی برای اعتبار و آبرو باقی می‌ماند؟