هوش مصنوعی: کیست که بتواند به راز کارگاه ازل پی ببرد؟ ما خود نمی‌توانیم به این راز دست پیدا کنیم، مگر اینکه ناتوانی ما آشکار شود.

هوش مصنوعی: هر روشی که به کار می‌رود، برای به دست آوردن جایگاهی مانند غباری است که در هوا پراکنده می‌شود و به چشم نمی‌آید.

هوش مصنوعی: درک جوانی و توانایی‌های آن محدود نیست، بلکه این که با گذشت زمان و بالا رفتن سن، به نوعی از طبیعت می‌رسیم که به نظر می‌رسد به اندازه دو نفر بزرگ شده‌ایم.

هوش مصنوعی: اگر به آتش شمعی می‌نگری، ما هم کشته‌ایم برای اوج بلندای بینش. این کم نیست، بلکه باید تلاش کنیم تا هر لحظه ایستادگی و تلاشی از خود نشان دهیم تا به پای خود برسیم.

هوش مصنوعی: در مسیری که همه در حال حرکت هستند، تفکر از خود فاصله گرفته و نمی‌داند به کجا خواهد رسید.

هوش مصنوعی: آیینه در حیرت و شگفتی خود، تنها به همان جوش و خروش خون ما راضی است که رنگی به آن بخورد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که ما و من در فضای بیرونی وجود نداریم، بیدل به عمق ذره‌ای از وجود نرسیده است. بنابراین، چه کسی می‌تواند به این عمق برسد؟