هوش مصنوعی: هر جا که لبخند به لب‌ها می‌نشیند و کلام زیبا و دلنشین می‌شود، همچون نگینی سرخ و درخشان، از آغوشی که پر از شوخی و شیرینی است، تلاطم و شادی برمی‌خیزد.

هوش مصنوعی: به خاطر زیبایی و فراوانی گل‌ها و چمن‌ها در تماشای تو، در هر گل ششصد نرگس زیبا و با ارزش مانند نقره و طلا خواهد جوشید.

هوش مصنوعی: دل‌باختگان تو، به شدت دلتنگی دارند و برای دیدنت بی‌وقفه اشک می‌ریزند. انگار که هر بار که اشکی می‌ریزند، صبحی تازه و زودفرارس می‌آید.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که اگر در وجود انسان، روح و احساسات واقعی وجود نداشته باشد و زندگی او خالی از شور و نشاط باشد، تنها یک ظاهر بی‌روح باقی خواهد ماند. در این حالت، تغییرات و تأثیرات واقعی بر او اثر نخواهد گذاشت و زندگی‌اش بی‌رنگ و عاری از احساس خواهد بود. به عبارت دیگر، انسانیت و عمق وجود در او کم‌رنگ شده و تنها نمایی از زندگی باقی مانده است.

هوش مصنوعی: غبار دلی که به خاطر آن درگاه،‌ زحمت کشیده‌ام، سنگین است و از شدت ناراحتی می‌خواهم تا ناله‌ام کم شود و به جایی دیگر برود.

هوش مصنوعی: به خاطر وفاداری به عشق، درون دل خود را در خلوت نگه می‌دارم تا مبادا حسرت ملاقات، اشک‌های من را بریزد.

هوش مصنوعی: اگرچه من ظاهراً بی‌چیز و تهی‌دست به نظر می‌آیم، اما در درونم ثروت‌های زیادی دارم. به‌طوری که اگر یکی از چشم‌هایم را بر روی لباس بزنم، گنج‌های زیادی به زمین خواهد ریخت.

هوش مصنوعی: تو کسی هستی که به خاطر بی‌توجهی بیدستگاهان غافلی، در حالی که اگر به حقیقت و مقام خود آگاهی داشتی، مانند پرنده‌ای بلندپرواز از عرش آسمان، به چیزی بسیار ارزشمندتر دست می‌یابی و پرهایت از عشق و زیبایی پر می‌گیرد.

هوش مصنوعی: توان این را داری که با سرمایه کمی که داری، در دنیای پرمساله و دشوار قدم برداری، به طوری که در هر جایی که مشکلی پیش بیاید، بتوانی با نور امید و راه‌حلی مناسب، آن را روشن کنی.

هوش مصنوعی: مانند اشک شمع، اعتبار و آبرویم را در دل دارم. تا زمانی که در پرده است و پنهان مانده، همچنان باقی است، ولی چنانچه شعله‌ای شعله‌ور شود، این آبرو نیز در معرض آسیب قرار می‌گیرد و از بین می‌رود.

هوش مصنوعی: وقتی که بر فراز آسمان‌ها، کلاهی از عزت و احترام قرار می‌گیرد، هر کسی که از مسیر تو با ذلت و خاکی به پایین بیفتد، به مانند بیدل و بی‌سر و سامان خواهد بود.