هوش مصنوعی: داستان عشق به گونه‌ای بیان می‌شود که گویی صدای ناله‌ای را به گوش می‌رساند و دل مانند شیشه‌ای لرزان می‌شود. این عشق چنان تیز و خطرناک است که مانند تیغی از دل برمی‌آید و لرزش و اضطرابی را در دل به وجود می‌آورد.

هوش مصنوعی: بلبلی که به خاطر ادب و احترام، گل‌های شکسته را از آشیانه‌اش می‌کَند، در واقع در روز قیامت به سر می‌برد و از ترس می‌لرزد.

هوش مصنوعی: هر بار که نفسی می‌کشی، از دل تو تپش و هیجان وجود دارد. مانند ناخدایی که وقتی رابطه بادبانش را با کشتی قطع کند، کشتی لرزان می‌شود.

هوش مصنوعی: در این فضا، حالتی ترسناک وجود دارد که مانند برق، فرصتی کوتاه و ناگهانی به‌وجود می‌آید و به نوعی خیال یا تصور به آن دست می‌زند و باعث لرزش و ارتعاش در کنترل آن می‌شود.

هوش مصنوعی: من به شدت درگیر احساساتی عمیق و دردناک هستم، مانند کسی که در زیر بار مشکلات زندگی غرق شده و هنوز زرق و برق ثروت و خوشبختی را نمی‌تواند ببیند و از ترس، دچار لرزش می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر قلم را بگذارم تا از درد و فریاد وجود ضعفی بگوید، این ناله آن‌چنان عمیق و دردناک است که به استخوان‌هایش لرز می‌دهد و تأثیر می‌گذارد.

هوش مصنوعی: از درد و سوز دل من، هر کس که چیزی بگوید، همچون نبضی که تحت تاثیر تب می‌زند، زبانش به لرزه درمی‌آید و تپش می‌کند.

هوش مصنوعی: در فضایی که تیر تو با نیرویی قوی به target می‌رسد، آسمان تا جایی تحت تأثیر قرار می‌گیرد که به نشانه احترام، زخم کمانت را می‌بوسد و به لرزه در می‌آید.

هوش مصنوعی: اگر تصور شکل ابروهای تو با دریا درگیر شود، بدن به شدت از خیال آن لرزیده و دچار لرزش می‌شود.

هوش مصنوعی: نگران نباش و دور و بر خود را با احتیاط نگاه کن، مثل زیبایی که از ترس نگهبانش می‌لرزد.

هوش مصنوعی: اگر یک عاشق که دلش شکستگی دارد به خیال خود برسد، مانند شاخه گلی که در اندیشه فصل خزان قرار دارد، می‌لرزد.

هوش مصنوعی: غبار نامعلومی در زندگی بیدل به خاطر تنهایی‌اش به قدری خود را به خاک می‌کشد که حتی یاد آستان محبوبش هم او را می‌لرزاند.

هوش مصنوعی: اگر سخن از مو و زلف زیبای تو به میان آید، همچون تاری که در دست هنرمند تاب برمی‌خورد، قلم در دست او به لرزه درمی‌آید.