هوش مصنوعی: اگر روزگار تو را به خواب ببرد و به تو نامرادی کند، حتی اشک‌هایت هم به یک گوهر گرانبها تبدیل می‌شوند.

هوش مصنوعی: اگر دچار کمبودی هستی، با صدای درد و رنج خود به خود بیا و تلاش کن؛ زیرا در هر جا که موسیقی و نوا وجود دارد، می‌توانی با مهارت و ابزار خود نقشی ایفا کنی.

هوش مصنوعی: در این میخانه، بایستی سجده‌گاهی برای مستان فراهم باشد، چرا که نوشیدنی از کاسه خم تا جام، به مانند محراب، دلی را به سجود درمی‌آورد.

هوش مصنوعی: دیوانگی کن و در ساختن خانه‌ات تلاشی کن که آتش‌ را بیاوری، چون همین وضعیت می‌تواند تو را از کارهای بیهوده و زحمت زیاد خلاص کند.

هوش مصنوعی: نفس برای دل هیچ دوستی و نزدیکی ندارد جز اینکه به واسطه رنج و اضطرابی که به وجود می‌آورد، احساسات را به حرکت درآورد و از تماس با آتش حرف و گفتگو، حس اشتیاق و جستجو را ایجاد کند.

هوش مصنوعی: مانند صبحی که با تابش آفتاب، شبنم خیالش را خلق می‌کند، اندیشه او در وجود من زندگی می‌آورد و احساسات را به جوش می‌آورد.

هوش مصنوعی: از سوز دل من، خاکستر به وجود آمده است. بدنم در حال سوختن است و از مواد ساده، مانند بوریا، چیزی شبیه سنجاب می‌سازد.

هوش مصنوعی: با تکیه بر اراده‌ام و لطفی که از جانب خداوند دارم، از آرزوهایم فاصله گرفتم. این اشتیاق و خواسته‌ها من را سیراب می‌کند و آرامش می‌بخشد.

هوش مصنوعی: من از دوری محبوب لذت می‌برم و به خودم افتخار می‌کنم که حتی در شرایط سخت هم عواطف و احساساتم را حفظ می‌کنم. این ماهی، همچنان که در آب زندگی می‌کند، می‌تواند با آتش نیز کنار بیاید.

هوش مصنوعی: در این جمع، هیچ نشانی از آرامش نیست. چشم‌ها را باز کردن به دردسرهای بی‌خود و بی‌فایده‌تری می‌انجامد و بهتر است که بیشتر خواب بمانیم.

هوش مصنوعی: در فضایی که ضعف وجود دارد، برگزاری جشن و سرور ممکن نیست، مانند هنرمندی که اجزای غرور افراد را به هنری می‌آراید.

هوش مصنوعی: تواضع و فروتنی ظالمانه مانند ترفند یک صیاد است که با استفاده از جاذبه آهنی، می‌تواند قلاب را برای گرفتن طعمه‌اش خم کند.