هوش مصنوعی: تا هنگامی که تنفس‌ها مختل نشوند و بر نواختن نغمه‌های دیوانگی تأثیر نگذارد، آداب و رسوم هم از آن تاثیر نخواهد پذیرفت.

هوش مصنوعی: عاشق واقعی که تمام زندگی‌اش بر ویرانی بنا شده است، وقتی به خسارت و دردهایش نگاه می‌کند، می‌پرسد چرا باید خانه‌اش در برابر طوفان‌ها و مشکلات در امان بماند؟

هوش مصنوعی: اگر چشمانم بر روی تو باز شود، همانند مخمل که همچون آینه صاف و درخشان است، هرگز از خواب و بی‌خبری آگاه نخواهم شد.

هوش مصنوعی: برای اینکه در مسیر زندگی به موفقیت و آرامش برسیم، باید مثل ریگ‌هایی که به آرامی در دشت حرکت می‌کنند، به طور طبیعی پیش برویم. همچنان که ریگ‌ها از آب دوری می‌کنند و تحت تأثیر اتفاقات محیطی قرار نمی‌گیرند، ما نیز باید به توکل و اعتماد به نفس خود ادامه دهیم و نگران مسائل کوچکی مانند آبله (مشکلات جزئی) نباشیم.

هوش مصنوعی: من از مردم به هیچ دلیلی کینه‌ای ندارم، اما موهایم مانند یاقوتی است که تحت تأثیر آتش، تاب و درخشندگی خود را از دست می‌دهد.

هوش مصنوعی: من درویش خوشحالی هستم که مشغول نوشیدن شراب تسلی‌بخش است و هرگز از عمیق‌ترین مشکلات زندگی دور نمی‌شوم.

هوش مصنوعی: این خواب باعث نمی‌شود که چشمان حقیقت تو از تیغ مرگ چیز دیگری را ببیند تا زمانی که به گلو آب نرسد.

هوش مصنوعی: حواست را جمع کن، چون غفلت در انتظار است و ممکن است در سن پیری به سراغت بیاید. این‌گونه خیال نکن که با گفت‌و‌گو و معاشرت‌های شیرین، خواب غفلت تو را نمی‌گیرد.

هوش مصنوعی: در نهایت، زیبایی و جذابیت دنیا تحت تأثیر ناپایداری و تغییرات خواهد رفت و تا چه زمان دل انسان نباید به چیزهای مادی و دنیوی وابسته باشد.

هوش مصنوعی: در جایی که انسان‌ها در برابر ناتوانی خود تسلیم می‌شوند و عبادت می‌کنند، فقط رد پای تو می‌تواند به عنوان نشانه‌ای از پرستش در آنجا باقی بماند.