هوش مصنوعی: اگر انسان در زندگی به دنیا و مادیات چنگ بزند، چه به دست می‌آورد؟ تنها با تلاش و همت می‌تواند به موفقیت‌های واقعی و ارزشمند دست یابد.

هوش مصنوعی: من از اینکه در دنیای وجود به جایی نمی‌رسم و از بی‌ثمری‌ام شرمنده‌ام، نگرانم که چه چیزی از من نصیب این دنیا خواهد شد.

هوش مصنوعی: آیینه از شرم رنگ صورت من خیس شده است، بگو که بوی گلاب از گل زرد به مشام می‌رسد.

هوش مصنوعی: انسان تن‌پرور و راحت‌طلبی همچون من باید حیا و شرم خود را زیر سایه و حمایت بخت و اقبال سیاهش حفظ کند.

هوش مصنوعی: زندگی و مرگ من در دستان چرخ فلک است و بیهوده است که بخواهم به این موضوع فکر کنم؛ من فقط یک مهره در بازی زندگی هستم.

هوش مصنوعی: شب خواب‌زده‌ها از سحر می‌ترسد، چون ممکن است روشنایی وفا بر آن سایه بیفکند.

هوش مصنوعی: اگر به من کمک نکند، ستاره‌ها و سرنوشت هم مانند پاهایم به خاک می‌افتند و هیچ‌کس که انصاف ندارد، بر من دست دراز نمی‌کند.

هوش مصنوعی: از آنقدر ناامیدی که در وجودم جمع شده، رنگ و حالتم عوض شده است؛ اگر خودم را در آینه ببینم، درد دلم بیشتر خواهد شد.

هوش مصنوعی: از دل باغ تجربه، هیچ چیز مفیدی به دست نمی‌آید، برای کسی که قلبش سرد باشد و نتواند عطر عشق را احساس کند.