با سلام ضمن عرض تبریک سال نو و زحماتی که در راستای تکمیل هر چه بیش تر و بیش تر این وب سایتی که یاد آور قسم عظیمی از پیشینه ی کلامی،فلسفی؛فرهنگی؛ذوقی و ادبی ماست تلاش می کنید
بنده بر اوزان عروضی به صورت تجربی واقف بوده و اگر بیتی دارای اشکال وزنی باشد درک می کنم
در مصرع اول بیت هشتم برای خوانش منطبق با عروض ابیات قبل باید حرف "س" واژه ی سیر را مشدد خواند
نظر این جانب بر این است که با ویرایش حرف "ز" به "از" این مصراع تصحیح خواهد شد
همین قصه هم برای مصرع دوم بیت 10 اتفاق افتاده است که البته احتمال می دهم اشکال وزنی محسوب نشود
ولی زیبا ترست که به جای "ز" ؛ "از" آورده شود
مصرع ثانی بیت نهم نیز خالی از عیب نیست برای انطباق با وزن عروضی دیگر ابیات این غزل لازم است پیش از لفظ "دست" و پس از فعل "سر کوبی" هجایی باشد.
با سپاس

بیت 9 به نظر کف پایی کند....یا کف پا میکند باشد

درود
با توجه به کتاب غزلیات بیدل ، محمد خسته و خلیل الخلیلی،ویرایش نامجو،1386،چاپ اول،انتشارات سنایی،جلد اول،ص31....غزل کاملا از نظر وزن صحیح می باشد و در اینجا اشتباه تایپی صورت گرفته است

در نسخهٔ مطبعهٔ حروفی ماشینخانهٔ دارالسلطنهٔ کابل از سال 1334 ابیا ت هشتم و دهم چنین درج شده اند :
غبار صبح دیدی شرم دار از سیر این گلشن
ز عبرت خاک بر سر کرده می آید هوا اینجا
و
طرب عمریست باساز کدورت بر نمی آید
سیاهی پیش تاز افتاد از رنگ حنا اینجا

غبار صبح دیدی شرم‌ دار از سیر این‌ گلشن
ز عبرت خاک بر سر کرده می‌ آید هوا اینجا
اگر در طبع غیرت ننگ اظهار غرض باشد
کف پا می کند سرکوبی دست دعا اینجا
طرب عمری‌ست با ساز کدورت برنمی‌آبد
سیاهی پیشتاز افتاد از رنگ حنا اینجا

غلط تایپی: اگر با این نگونی هاست خوان جود، سرپوشش

بیان بی وفایی دنیا

روم در کنج تنهایی زمانی واکشم بیدل

که از دلهای پر در بزم صحبت نیست جا اینجا....