هوش مصنوعی: وداع با عمر جوانی‌ام باعث شد که احساس کنم بهار زندگی‌ام به پایان رسیده است و این احساس با آمدن پیری و فراق از زیبایی‌های جوانی، بیشتر شدت گرفته است.

هوش مصنوعی: من به رنگ چشمان یعقوب دچار حیرت و شگفتی‌ام، به گونه‌ای که می‌توانم منتظر چیزی باشم که به آن عشق و اشتیاق زیادی دارم.

هوش مصنوعی: علاقه و وابستگی روح من آنقدر سوزانده است که نمی‌دانم تا کجا باید فریاد بزنم. غبار توهم و خیال برآورده‌ام، مانند کوه‌هایی بلند شده است.

هوش مصنوعی: دل من که تحت ظلم و ستم قرار گرفته، در بسیاری از جاها غم و اندوهش را احساس می‌کند. شکستن آینه، مرا در شرایطی دشوار قرار داده است.

هوش مصنوعی: از خاک من گرد و غبار بلند می‌شود و در دستان کسی که مست است، جامی به چشم می‌خورد که مرا به یاد سر مزارم می‌اندازد.

هوش مصنوعی: با یک نگاه سریع به دنیا، می‌توانستم وجود و عدم را از هم تفکیک کنم و این تجربه چقدر برایم شگفت‌انگیز و تلخ بود.

هوش مصنوعی: سرنوشت من در خفا مانند عرقی که از پیشانی بیرون می‌آید، به تدریج نمایان شد و خودش را آشکار کرد.

هوش مصنوعی: اکنون چشمم را می‌بندم زیرا که در این هستی، گرد و غبار هر دو جهان بر دیدگانم نشسته است و نیاز به آرامش دارم.

هوش مصنوعی: نمی‌خواهم که خیال روز قیامت موجب زحمت و نگرانی‌ام شود؛ در این مجلس، نوشیدن می باعث شده است که حالت مستی پیدا کنم.

هوش مصنوعی: مانند شمع، چاره‌ای ندارم جز سوختن. بیدل، دردی دارم که وفا، مانند گلی در سرم شکوفه زده و مرا داغدار کرده است.