هوش مصنوعی: این ابیات به تصویر کشیدن حالتی از حیرت و جنون اشاره دارد. گوینده از شرایطی صحبت می‌کند که صبحی پر از شگفتی و نگرانی را تجربه کرده است. او احساس می‌کند که همه چیز دچار سردرگمی و آشفتگی شده و توانایی تحمل این وضعیت را ندارد. در حقیقت، گوینده به نوعی در برابر واقعیت‌های اطرافش ناتوان و بی‌قدرت به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: دل بسیار مشتاق و تشنهٔ احساسات شدیدی است و نباید از او دربارهٔ خیالات و شک‌ها سوال کنی. این دل به خاطر عشق و جنون، بارها بر روی این کاغذ، نوشته‌ها و نقاشی‌های بسیاری خلق کرده است.

هوش مصنوعی: کاری که زاهد انجام می‌دهد، مشخص است و در زمان‌های دیگر چه چیزی ممکن است انجام دهد. هر بار که یاد خدا می‌کند، سرها را به یکدیگر می‌کوبد.

هوش مصنوعی: دل با دقت و بررسی دقیق، نتوانست از شک و تردید بگذرد. هرچند که برای خود تصویری ساخته، اما این تصویر از نظم و ترتیب خاصی برخوردار نیست و دچار بی‌نظمی شده است.

هوش مصنوعی: هنگامی که به باغ پرداختم و صبحگاهی سر زدم، جز خون دل چیزی نچیدم، و تنها رنگ سرخ صبحگاهی مرا به یاد جلوه‌های زیبا انداخت.

هوش مصنوعی: پس از اینکه از درد و رنج من دست کشیدند، قاتل من هنوز خونم را نریخته است. رنگ حنا نیز نتوانسته نشان دهنده عرق و عذاب من باشد.

هوش مصنوعی: ما تنها مهمان این دنیا هستیم، اما چه فایده‌ای دارد وقتی دیدار با بیدل همچون یک نعمت است که مانند آینه‌ای در طبق قرار گرفته است.