هوش مصنوعی: ترس و نگرانی ما را هیچ چیز نتوانست آرام کند، حتی شراب ما هم نتوانست در دل هیچ‌کس نشانی از آرامش بیاورد.

هوش مصنوعی: در حالتی که هیچ چیزی وجود ندارد، تنها چیزی که از من باقی مانده آوارگی و سرگردانی است. مرگ نتوانست آغاز من را به پایان برساند.

هوش مصنوعی: به حال کسی رحم کن که مانند گیاهی در آتش سوخته است، ولی نتوانسته صدایی برای بیان درد و رنجش بلند کند.

هوش مصنوعی: اگرچه من بدون نشانه‌ام، اما با قدرت کلامم پرواز می‌کنم. خوش به حال آن موجود افسانه‌ای که نتوانسته‌اند نامش را بسازند.

هوش مصنوعی: آرزوهایم از بی‌توجهی معشوقان به درد آمد و تبدیل به خون شد. از من نپرس که چه دعاهایی کردم، چون او حتی نتوانست به من بد بگوید.

هوش مصنوعی: عمر در جنون سپری شد و نتوانستم با روغن بادام کاری از پیش ببرم، حتی چشم سیاه تو را درمان کنم.

هوش مصنوعی: عمرها گذشت و تلاش کردیم، اما دل پرنده ما نمی‌تواند تنها در جاهایی که دوست دارد پرواز کند و همیشه در دام گرفتار می‌شود.

هوش مصنوعی: باد صبحگاهی دامن تو را به حرکت درآورد، اما چه فایده که گرد ما را نتوانست با جامه احرام پوشش دهد و از آلودگی‌ها پاک کند.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی سرخوشی و نشاطی بیابی، دل خود را از عشق و شیدایی پر کن؛ زیرا در این دنیا هیچ‌کس بدون آنکه شیشه‌اش را بشکند و می‌نوشد، نتوانسته به شادمانی واقعی دست یابد.

هوش مصنوعی: در حالی که ما در حال تجربه حسرت و دیوانگی هستیم و در جستجوی آرامش و راحتی هستیم، حتی آسمان نیز نتوانسته یک لحظه آرامش به خود بدهد.

هوش مصنوعی: اگر دل تو پاک باشد، نگرانی از بدی‌های دنیا نداری، چرا که عیوب و زشتی‌های دیگران نمی‌تواند بر چهره‌ی تو تاثیری بگذارد.

هوش مصنوعی: بیدل از عشق و دوری محبوب می‌گوید که چشمانش همیشه پر از اشک است. در این راه، آن ستمگر تنها با یک نگاه نمی‌تواند بر او احسانی کند، و این زخم عشق او به قدری عمیق است که حتی سال‌ها هم نمی‌تواند فراموشش کند.