هوش مصنوعی: چهره‌ای زیبا و عرق‌آلود از برابر چشمم می‌گذرد که چون عرقی که از سر می‌چکد، از حیا و شرم عبور می‌کند.

هوش مصنوعی: کیست که در برابر زیبایی و جذابیت تو وسوسه نشود؟ حتی آب یاقوت هم با سوز و گداز از دل عبور می‌کند.

هوش مصنوعی: دیگر بودن خطوط و محدودیت‌ها نمی‌تواند مانع خلاقیت و آزادی قلم شود؛ هرکس که از این خطوط عبور کند، در حقیقت خود را آزاد کرده است.

هوش مصنوعی: موج ما بدون نشانه‌ای از این دریا پر آشوب عبور کرد، مانند نگاهی که از چشمان گریان می‌گذرد.

هوش مصنوعی: در گلستان، هیچ چیز در دنیا ثابت و پایدار نیست و همه چیز تنها در چشم ما به نظر می‌رسد که ماندگار است و سریعاً عبور می‌کند.

هوش مصنوعی: هیچ جای امنی نیست که ترس و وحشت ما تأثیر نگذارد و در جایی که صبحگاهی می‌گذرد، غنچه‌ها در دل گل‌ها به خود می‌لرزند.

هوش مصنوعی: نومیدی ما به قدری قوی و عمیق است که حتی ناله‌های ما هم به اندازه‌ای رسا هستند که می‌توانند تا آسمان بروند و اثرشان را بگذارند.

هوش مصنوعی: زیرا ما خانه‌نشین هستیم و آرامش نداریم، عمر با آرامش ما در سفر می‌گذرد.

هوش مصنوعی: در جایی که قناعت به خوبی شناخته شده است، ثروت و بی نیازی در جریان است و کاروان مانند جواهراتی از امواج عبور می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر بخواهی لذت شیرینی را رها کنی، همچون بی‌دلان نباش. کسی که از درد و غم نمی‌گوید، مانند کسی است که از شکر می‌گذرد.