هوش مصنوعی: در انتهای عمرم، باده و جام مرا از من گرفتند و روشنایی و زندگی‌ام را به باد سپردند.

هوش مصنوعی: دیده به زیبایی‌های گل و لاله عادت کرده است و کسانی که تلاش می‌کنند، از هر داستان و افسانه‌ای بهره‌مند می‌شوند.

هوش مصنوعی: شمعی که نشانهٔ عشق و دیوانگی است، به خاطر حالت خاصش، به دقت و توجه کافی نیاز ندارد و در حالتی مست و سرخوش، خود را به سر و صدا انداخته است.

هوش مصنوعی: تلاش نفس برای درگیری و کشمکش پایان یافت، زیرا خودنمایی و تظاهر به خود را کنار گذاشت.

هوش مصنوعی: به یاد خط زیبای او، دلم را باختم و مانند سایه‌ای که دانه‌ای از دست من می‌برد، احساس ناامیدی و زیانی عمیق دارم.

هوش مصنوعی: هر کسی که در این جمع فقط به فکر جمع‌کردن مال و دارایی باشد، در نهایت نَفعی نمی‌برد و همه‌چیزش را از دست می‌دهد.

هوش مصنوعی: حسرت دیدار به دل مانده و آینه‌ها همیشه آماده‌اند تا زیبایی‌ها را نشان دهند.

هوش مصنوعی: درک اسرار عشق و وفا دشوار است، زیرا آن نامه‌ای که پروانه (عاشق) برده، با مهر و محبت مهر و موم شده است و دیگر قابل دسترسی نیست.

هوش مصنوعی: در دل ما شوق دیدن باقی نمانده است، کاش کسی آینه این خانه را ببرد.

هوش مصنوعی: پیام‌آور محبوبم، دل مرا به درد آورد. نامه‌ام به جای رسیدن به او، فقط ناله و غم را به دنبال داشت.

هوش مصنوعی: در زمان جنون و دیوانگی، لحظاتی خوش می‌گذرد که کمبود غم‌های زندگی، بیدل را از دلتنگی رها می‌کند.