هوش مصنوعی: در زمان نیاز و تنگدستی، نباید به آدم‌های پست و بی‌ارزش روی آورد. در چنین حالتی، بهتر است که به جای آن، به افرادی با ارزش‌تر و بلندمرتبه‌تر توجه کنیم.

هوش مصنوعی: فرستاده به سوی معشوق رفت تا نام مورد خواسته را ببرد و نامه‌ی ما آن‌قدر باعث عرق‌ریزی او شد که اثر ما را با خود برد.

هوش مصنوعی: ابر بهاری که رحمت را به همراه دارد، به خاطر شرم و حیا از اینکه گل‌ها منتظر پاسخ دعاهاشان هستند، به زمین می‌ریزد و آب می‌شود.

هوش مصنوعی: شخصی در تلاش است تا احساسات خود را پنهان کند، در حالی که روز خوشی را تجربه می‌کند و دلش را از موزیک لطیف و زیبای روز جدا نمی‌کند.

هوش مصنوعی: اگرچه در گذشته از کعبه و عرفان فرار کردیم، اما نتوانستیم از خود واقعی‌مان دور شویم و در واقع به هزاران جا رفته‌ایم.

هوش مصنوعی: چرخ روزگار به شدت بر دل رنجیده من تأثیر گذاشته و این دانه‌ای که در زندگی به آن رسیده‌ام، به خاطر سختی‌های زندگی و مشکلاتی است که همچون دندانه‌های آسیاب، از شدت فشار به وجود آمده‌اند.

هوش مصنوعی: فکر کردن به فراوانی هر چیز، نشانه‌ای از بی‌نظافتی در ذهن است. نعمت‌ها و خوشی‌ها، از منبعی به وجود می‌آیند که می‌تواند میل و اشتیاق را از ما بگیرد.

هوش مصنوعی: افراد با اراده و هدفمند، تحت تأثیر هوس‌ها قرار نمی‌گیرند و قادرند از هر ترفند و نیرنگی عبور کنند.

هوش مصنوعی: هر جا که از پا افتادیم، احساس آزادی کردیم و در کنار لاغرها باعث ایجاد نگرانی در آن‌ها شدیم.

هوش مصنوعی: جوانی‌ام به پیری تبدیل شده و فراموش کرده‌ام که دیگر نمی‌توانم به عصای چوبین تکیه کنم، چرا که آن عصا از دستم افتاده است.

هوش مصنوعی: باید اکنون از خاک خود، نشانی از غبار بگیرم، چون مدت زیادی است که عمرم با پیری و اثر پاهایم گره خورده است.

هوش مصنوعی: نوشیدنی‌ای که از جوش عرق به وجود آمده، در پرده شبنم مانند صبح می‌ماند. وقتی که من نفس می‌کشم، وجودم شرمگین است و از نفس کشیدن در هوا احساس خجالت می‌کند.

هوش مصنوعی: شخصی در حال ترک کردن جایی است و قبل از رفتن، نگاهی آخر به آنها که در آنجا بودند می‌اندازد. او به خوبی از زیبایی و اهمیت لحظه‌ها آگاه است و به صحنه‌ای که در آینه بازتاب یافته، توجه می‌کند.

هوش مصنوعی: بیدل، افرادی را می‌بیند که بار حسرت ما را به دوش می‌کشند، و خود آنان هم آرزویی دارند که نمی‌دانند تا کجا ادامه خواهد یافت.