هوش مصنوعی: نمی‌توانم به توهین‌های دیگران درباره‌ی خودم توجه کنم، زیرا وقتی قلم تازه‌ای به دست می‌گیرم، زیبایی خطم همه چیز را فراموش می‌کند.

هوش مصنوعی: دل پاک و ساده به خاطر بدگویی‌ها می‌سوزد؛ وقتی که از روی تظاهر به مسائلی بی‌اهمیت توجه می‌کنند و به آن‌ها ایراد می‌گیرند.

هوش مصنوعی: ما افرادی هستیم که از ناتوانی‌های خود آگاهیم و هرچند ممکن است در ظاهر ضعیف به نظر برسیم، اما اگر تنها یک سایه از سجده‌مان هم به نمایش گذاشته شود، باید آن را قدر بدانید.

هوش مصنوعی: سختی و کیفیت تحقیق را از افرادی که از درک عمیق بی‌بهره‌اند، نپرس؛ زیرا آیا ممکن است که اطلاعات صحیحی درباره عمق رودخانه به ما بدهند؟

هوش مصنوعی: مدت زیادی است که ما منتظریم و چشم به راه هستیم تا پیام‌آور امید چه خبری برای ما بیاورد.

هوش مصنوعی: این بیت به نوعی به این موضوع اشاره دارد که تقلید از دیگران می‌تواند ما را به سمت باورهای نادرست و خیالی هدایت کند. در واقع، این فکر که می‌توانیم تنها با تقلید به حقیقت برسیم، نوعی خطاست. مانند این است که پرنده‌ای که به درستی پرواز نمی‌کند، تصور کند که می‌تواند به آسانی قدرت پرواز را بدست آورد. در نهایت، به این معناست که باید به درون خود نگاه کنیم و به جای تقلید، به سیر و سلوک واقعی بپردازیم.

هوش مصنوعی: احتیاط کن از خودبینی، زیرا گاهی ممکن است به راحتی در درک درست کلمات دچار اشتباه شوی.