هوش مصنوعی: اگر اشتیاق به سمت تو قدمی بردارد، مانند اینکه زخم آبله به من یادآوری می‌کند که باید از خودم مراقبت کنم.

هوش مصنوعی: در جایی که تصور تو به من تجمل و زیبایی می‌بخشد، احساس تنهایی‌ام از هر دو جهان بیشتر می‌شود.

هوش مصنوعی: اگرچه اوضاع زندگی بر وفق مراد نیست و کسی را رضایت ندارم، اما تصور خوشی‌هایی که در بهشت وجود دارد، هنوز در ذهنم می‌چرخد، حتی اگر چشمانم به خاطر درد و رنج، تنگ باشد.

هوش مصنوعی: امروز در زندگی بر روی همه باز است و همگان می‌توانند به آن وارد شوند. شاید فقط نیاز یک درویش باشد که از این آیینه چیزی به دست آورد.

هوش مصنوعی: هیچ کلمه‌ای از کیفیت وجودی نمی‌تواند به گونه‌ای بیان شود که کسی بتواند به درستی معنای آن را درک کند.

هوش مصنوعی: اگر شوخی‌های لیلی پیش نیاید، آنگاه دام حیرت مجنون مرا به وجود نخواهد آورد، چون ادب و تربیت من موجب می‌شود که از این وضعیت دور باشم.

هوش مصنوعی: هیچ فریادی از این دریای خوف و هراس نمی‌توان شنید که موجی از آن، آرامش و بی‌نگرانی به همراه داشته باشد.

هوش مصنوعی: چه کار می‌تواند کند تلاش من در برابر سواران تند؟ من احساس ناتوانی می‌کنم اگر بخواهم به پیش بروم.

هوش مصنوعی: نومیدی افرادی که به عشق و علاقه دچار شده‌اند، خود نوعی دعا و آرزو است، زیرا امید دارند که آن جوان شجاع روزی بتواند به ابراز عشق خود بپردازد.

هوش مصنوعی: در باغ، عطر گل‌ها و زیبایی آن مانند یک خیال شیرین است، ای کاش کسی نتواند از خود حقیقی‌اش جدا شود و به آن خیال دست یابد.