هوش مصنوعی: آیا تنها با اثر پاهایت خبر از جوانه‌زدن و رویش جدیدی می‌آید که مانند خط مو بر پیشانی‌ام نمایان شده است؟

هوش مصنوعی: دل من تحت تأثیر خیال توست و همچون ساغری که پر از عشق باشد، در کنار زیبایی‌ام، معشوقی دارد که به آن می‌نازد.

هوش مصنوعی: چه جادویی است که در نیستان، از صدای نی، مانند گره‌ای به هم پیوسته، در حالی که هر چند لب‌ها هم بسته باشند، نوا و آهنگی زیبا و بالنده وجود دارد.

هوش مصنوعی: از بازی کردن با کلمات و معانی غافلم، اما می‌دانم که هر کسی که به دور دل بگردد، حتماً نوعی چرخش و حرکت خواهد داشت.

هوش مصنوعی: چمن‌ها زیر لایه‌ای از خاک پنهان شده و ما بی‌خبر از آن هستیم؛ اگر روزی عبرت‌آموز باشد، گل چیدنی در انتظار ماست.

هوش مصنوعی: چشم‌هات را از مردم ببند و هر چه می‌خواهی تماشا کن؛ گل‌های این باغ در رنگ و حالت نادیده‌انگاری، جذابیت خاصی دارند.

هوش مصنوعی: در نهایت، ناامیدی شما باعث می‌شود که تلاش‌ها و آرزوهای شما به شکلی پیچیده و بی‌نتیجه درآید.

هوش مصنوعی: هر روز صبح گل‌ها باز شده‌اند و داستان‌های عاشقانه‌ای را می‌گویند، اما ما در خواب غفلت به سر می‌بریم و حتی یک مژه می‌تواند بخندد و نشان از زیبایی داشته باشد.

هوش مصنوعی: ما ظاهراً خود را مقاوم نشان داده‌ایم و تلاش کرده‌ایم که جدی و محکم باشیم، اما در اصل، درونی تلخ و ناپایدار داریم که مانند شعله شمع، همیشه در خطر فروپاشی و لرزش است.

هوش مصنوعی: پیامی از عظمت و بزرگی در وجود تو پنهان است، مانند نوشته‌ای که در رگ گردن جا دارد و همین‌قدر قابل درک و فهم است.

هوش مصنوعی: در گفت‌وگو خود را به زحمت انداختی، ای بی‌ادب؛ حیا را بشکن! آینه آنچه را که هستی می‌بیند و نمی‌توانی به راحتی نفس خود را از آن پنهان کنی.

هوش مصنوعی: از سر تسلیم به چرخش آسمان که به دشمنی مشغول است، احساس امنیت نکن. بیدل، زیرا این ظالم مانند تیغی است که خوابش عمیق و خطرناک است.