هوش مصنوعی: ناتوانی‌ها نمی‌توانند روی ضعف خود و ناتوانی از سجده بر خاک، اطاعت و فرمانبرداری خود را نشان دهند.

هوش مصنوعی: در جستجوی عشق، جز از آنگونه که خود را از نیستی بگذرانیم، راهی نیست؛ چرا که هیچ تدبیری نمی‌تواند حریف را از آسیب نجات دهد.

هوش مصنوعی: به خاطر لذت گفت‌وگو، در موقعیت مناسب به هم نزنید، زیرا کوه هم از ناله جز به خاطر خجالت و خفت چیزی نمی‌آموزد.

هوش مصنوعی: دلیل برای کنار گذاشتن وسایل و ابزارهایم نباش، ای احساس آزادی! نگاه کسانی که از فهم عمیق عاجزند، نمی‌تواند مرا به تفکر و عبرت گرفتن وادارد.

هوش مصنوعی: اگر مرا با خاک درآمیزی، مانند نقش پا، شاید دیگر خجالت نخواهم کشید. ولی در غیر این صورت، سرم به خاطر شرمندگی پایین است و خواب راحتی ندارم.

هوش مصنوعی: امشب به قدری دل‌آشوب و بی‌تاب هستم که اگر آینه‌ای به من نگاه کند، رنگ حیرت و شگفتی برنخواهد داشت.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که فرد نادانی شبیه آن کسی است که با وجود اینکه دارای نعمت و ثروت است، اما به کسی که نیازمند است کمک نمی‌کند و در نتیجه بار ذلت و بی‌چیزی را بر دوش خود می‌کشد.

هوش مصنوعی: از ناز و نازش، غم و حسرتی دارم که اگرچه سختی‌ها بیفتد، باز تنها به امید یاری تو دست نیازم را بلند می‌کنم.

هوش مصنوعی: نفس آدمی بیشتر از دو ساعت نمی‌تواند بار سنگین امید و آرزوها را بر دوش خود بگذارد و باید در خواسته‌ها و آرزوها تجدید نظر کند.

هوش مصنوعی: به خاطر یک نگاه عادی و گذرا، ارزش ندارد که دنیای زیبا و تماشایی را نادیده بگیریم. در واقع، تحمل سختی‌ها برای به دست آوردن این زیبایی‌ها کار آسانی نیست.

هوش مصنوعی: بیا و ببین که من در انتظار تو هستم؛ این لحظه را غنیمت بشمار، چون من مدام در حال شرم و نگرانی هستم و این انتظار همچون برق فرصت از دست می‌رود.

هوش مصنوعی: من برای جلب توجه و زیباتر نشان دادن احساساتم، خود را به رنگ‌های هنرمندان می‌آرایم، اما در واقع، مفهوم عشق و دوستی فراتر از این ظواهر است و به سادگی قابل بیان نیست.