هوش مصنوعی: افکار و خیال‌های زیبا و دلنشین دوباره به بازی و شوخی پرداخته‌اند و به خاطر این چشم‌های زیبا، من احساس می‌کنم که در میان گل‌های نرگس، یک شور و هیجان خاصی وجود دارد.

هوش مصنوعی: من و آرزوی محبت خوبان، زاهدان و تفکر در بهشت، در این دنیای پر حسرت، هر کس نظری دارد، نظری دارد.

هوش مصنوعی: دلیل ندارد که بر دختران زیبا عیب و ننگی ببندیم، چرا که اگر از مسئولین هم بپرسی، خودشان هم دخترانی دارند که ممکن است در شرایط مشابه قرار بگیرند.

هوش مصنوعی: به دنیا با نگاهی عبرت‌آمیز بنگر و از زشتی‌های آن دوری کن. تو هنوز در این خانهٔ ترس و ناامیدی به سر می‌بری و باید دری به سوی روشنی و آرامش پیدا کنی.

هوش مصنوعی: در این بیابان، طوفان نمی‌تواند به کسی که بدون کمک و ابزار است آسیب برساند؛ چرا که در اینجا هر کسی می‌تواند به راحتی و با قدرتی شگفت‌انگیز عمل کند.

هوش مصنوعی: در این دریا پر از نعمت و ثروت، نباید به سادگی از کنار صدف‌ها بگذری. باید بدانی که اگر دست خود را به سوی آن‌ها دراز کنی، می‌توانی گوهری با ارزش پیدا کنی.

هوش مصنوعی: من از طوفان خیال بی‌معنی می‌ترسم که تو خود را گم کنی. تو به تنهایی در این دشت می‌روید و گرداگردت لشکری وجود دارد.

هوش مصنوعی: اگر تو در این سرزمین با بوی خوش گل و شادی دست و پنجه نرم می‌کنی، باید بدانی که دکان گل‌فروشان، شیرینی و طراوت خاصی دارد.

هوش مصنوعی: تو به برجستگی‌های اخلاقی ادعا می‌کنی، اما در عین حال منکر آن هستی. به حقیقت نرسان، زیرا در دایره انسانیت محور اصلی وجود دارد.

هوش مصنوعی: تحت تأثیر تصوراتی که از مقام و جاه و شهرت داریم، به چه مدت می‌توانیم به زندگی خود ادامه دهیم؟ حتی اگر نام و عنوانی داشته باشیم، ممکن است به خاطر نام دیگری شناخته شویم.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌تواند به راحتی از محدودیت‌های زندگی خود فراتر رود، زیرا در نهایت هر کسی باید به مهارت‌ها و استعدادهای خود بپردازد و جایی برای شکوفایی داشته باشد.

هوش مصنوعی: مدت‌هاست که از حالت خودم صدایی می‌شنوم که می‌گوید اگر به آرامش نیاز داشته باشی، جایی برای استراحت وجود دارد.

هوش مصنوعی: اگر تو درک کرده باشی که دیگران درگیر مسائل و مشکلاتی هستند، به این معنی است که درک عمیقی از روح انسان و احساسات او داری. در غیر این صورت، زندگی مانند خانه‌ای پر از آینه است که در آن خروجی واقعی وجود ندارد و همه چیز سطحی و بیرونی به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: من هرگز به اندازه‌ی این انجمن احساس بی‌کسی نکرده‌ام، بیدل، شوقی دارد که آن را پراکنده می‌کند، اما باید مدتی مکث کنم.