هوش مصنوعی: نفس چنین افرادی که با عزم و اراده‌ی قوی خود پیش می‌روند، نشانه‌ای از تلاش و عزمی است که برای رفتن به جایی دارند؛ غباری که از رفتن تو به جا می‌گذارد، نشانه‌ای از تأثیر حضور تو در این مکان است.

هوش مصنوعی: در این گلستان، کسی وجود ندارد که آغوشش را به روی طلب و خواسته‌ها بگشاید؛ زیرا هر کس که چشمانش را باز کند، با بی‌میلی و ردّی مواجه می‌شود.

هوش مصنوعی: نگاه کردن به دست زیبا و رنگین کسی که به خاطر عشق بی‌جان شده است، دیگر ناپسند است. زیرا حتی سایه برگ حنایی هم فضایی ویژه و معنوی دارد.

هوش مصنوعی: از چهره صبحگاه نور و الهام می‌تراود که نیروی اراده و خلاقیتی در آن نهفته است و شجاعت و توانمندی برای اقدام و عمل را به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: برای رسیدن به خواسته‌ها و نیازها، باید به دقت و با احتیاط عمل کرد. هر لحظه و فرصت می‌تواند آثار متفاوتی داشته باشد. در این راه ممکن است دشواری‌هایی وجود داشته باشد، اما با صبر، می‌توان به هدف‌های خود نزدیک‌تر شد.

هوش مصنوعی: جهان آفرینش به گونه‌ای است که نه شروعی دارد و نه پایانی. اینجا، تنها نشانه‌ها و آثاری از یک دنیای بی‌انتهای جاوید وجود دارد، که به خاطر محدودیت‌های موجود در این دنیا، نمی‌توان به تمامی ابعاد آن پی برد.

هوش مصنوعی: اگر ناتوانی وجود داشته باشد یا به جایی برسیم که تحمل نمی‌کنیم، در نهایت کسانی که در مسیر زندگی می‌لنگند و به مشکل برمی‌خورند، به هدفی خواهند رسید.

هوش مصنوعی: در اینجا تنها یک حقیقت وجود دارد و آن هم این است که هیچ چیز دیگری نمی‌تواند به اندازه این حقیقت اهمیت داشته باشد. در این جهان، فقط خداوند و پیامبرش احمد، جایگاه ویژه‌ای دارند.

هوش مصنوعی: از تصویر قبر و مکان اهل دل، صدایی به گوش می‌رسد که نشان می‌دهد در مسیر نابودی و فنا، آنها به آرامش و ثباتی رسیده‌اند.

هوش مصنوعی: از زمین خاکی و پست، امیدی به خوشبختی آسمانی نمی‌رود. با این حال، به خاطر زیبایی و وقار خاصی که دارد، باید از وضعیت سجده‌اش در گذر باشیم.

هوش مصنوعی: از پایان جوانی و شادابی زندگی غافل نباش؛ بیدل، گلی که می‌بینی و شمعی که نزدیکی، در حقیقت بوی ناخوشایندی دارد.