هوش مصنوعی: هر جایی که زندگی و موجودی وجود دارد، چه دیوانه و چه آدم‌های عاقل، همگی درگیری و شکایت از مشکلات و چالش‌های وجودی دارند. این موضوع برای همه به شکل یک زنجیره ادامه دارد.

هوش مصنوعی: تنیده به پای خواسته‌ام دامن دشت وسیعی است که از تعداد زیاد سنگ‌ریزه‌ها، قافله‌ایی در حال عبور دارد.

هوش مصنوعی: من معذورم اگر توان تحمل رفتار تو را ندارم، زیرا مانند شمع، از سر تا پا، زخم‌ها و آسیب‌های زیادی دارم.

هوش مصنوعی: دل سنگی من از بی‌خبری و عدم آگاهی از وضعیت قافله‌ام در رنج و ناآرامی است.

هوش مصنوعی: غیبت و رازها از آن کسانی است که با دل و درون خود ارتباط دارند، به اندازه‌ای که اگر زبان از دل فاصله بگیرد، نمی‌تواند از حقیقت خبری دهد.

هوش مصنوعی: کاروانی که در مسیر خودحرکت می‌کند، حتی اگر یک لغزش در راه داشته باشد، می‌تواند به خاطر اشتباهات کوچک دچار مشکلات بزرگ‌تری شود. در واقع، ما هیچگاه نباید آرامش و تسلیم شدن خود را فراموش کنیم، زیرا کوچک‌ترین اشتباه می‌تواند عواقب جدی به همراه داشته باشد.

هوش مصنوعی: در مسیر فرصت، هیچ نشانه‌ای از سر و سامان وجود ندارد؛ دل در این راه می‌تپد و دست به خاطر دلیل و مشکل دچار آسیب و زخم است.

هوش مصنوعی: به احساسات ما خرده نگیرید، چون عشق مانند اشک است و ما فقط یک دل داریم که نمی‌تواند ساکت و آرام بماند.

هوش مصنوعی: مدتی هم تو با من و ما همراه باش، زیرا دنیای بیرون صدای کاروان را شنیده است.

هوش مصنوعی: بلبل غمگین، ناله‌هایش را به خاطر درد و رنج گل‌هام می‌زند. اما نادیده‌گرفتن غزل ما، به نوعی هزینه‌ای دارد.