هوش مصنوعی: نمی‌توان درباره عشق و می‌گساری با زاهد و متقی سخن گفت، زیرا عشق و احوالات آن هیچ شباهتی به گفتگوهای آنها ندارد. عشق به مانند نوشیدن می، حالتی سرشار و کاملاً متفاوت از مباحث دینی و اخلاقی دارد.

هوش مصنوعی: عدم (نیستی) به مانند سرمه‌ای است که جوشانده شده، پس در شور و شوق محفل وجود، فرصتی برای تفکر فراهم آور. تا کجاها می‌توان در سکوت و خاموشی به گفتگو و اندیشیدن پرداخت؟

هوش مصنوعی: دنیا مانند یک جشن و مهمانی است، جایی که هم نفرین و هم ستایش وجود دارد. باید با دقت تمام به آهنگ و نغمه‌های آن گوش داد، چرا که هر لحظه پر از گفت‌وگو و زندگی است.

هوش مصنوعی: به خاطر تأثیر زیاد آرزوها و خیالات، فردی که امروزش را می‌سپارد، به راحتی نمی‌تواند درباره فردای خود صحبت کند و نگران آینده خواهد بود.

هوش مصنوعی: غیرت انسان به جنگ و درگیری نیاز ندارد و نباید خود را در سایه دیگران نشان دهد. از طرفی، خجالت از اینکه در حال حاضر بیکار هستیم، موجب می‌شود که حتی با کسانی که با ما صحبت می‌کنند نیز احساس ناراحتی کنیم.

هوش مصنوعی: اگر در بزم ما خبری از نواهای زهد و تقوا نباشد، دردسرها نیز کمتر خواهد شد. در این حال، تنها مشغول به نوشیدن شراب و گفتگو خواهیم بود.

هوش مصنوعی: من در تنگنای زندگی‌ام گرفتار آمده‌ام و اگر دمی نفس بزنم، در دل صحرا، با آزادگی و بدون دغدغه‌ای صحبت می‌کنم.

هوش مصنوعی: اگر به دنبال آرامش و آسایش هستی، باید از خودخواهی و منیت فاصله بگیری. در فضای جمعی، کلام و گفتگو معنای بیشتری پیدا می‌کند و نمی‌تواند فقط به فردیت محدود شود.

هوش مصنوعی: اینجا حالتی پیش آمده که با دور شدن از خود، احساس ترسی به وجود آمده است. در این فضا، صدای قلمی که بر روی کاغذ حرکت می‌کند، به نوعی درگیری و گفتگو داشتنی از لغزش پا را به تصویر می‌کشد.

هوش مصنوعی: عوامل کمال و تمامیت، نشانه وجود وحدت هستند. اما افسانه‌ای که ما درباره کثرت و تعدد می‌سازیم، تنها در خیال فرد مجرد و جدا از دیگران وجود دارد و بیشتر یک گفتگوی درونی به حساب می‌آید.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس جز بیدل نمی‌تواند راز دهان او را درک کند، چرا که فقط لعل اوست که می‌تواند در مورد معماها و اسرار او صحبت کند.