هوش مصنوعی: اگر دل انسان وسعت و بزرگی نداشته باشد، حتی بیابان هم از بیابانی بودن خود چیزی ندارد.

هوش مصنوعی: در این دنیا، تنها چیزی که ارزش دارد، پشیمانی است و هیچ‌چیز جز اشک، ارزش و زیبایی ندارد.

هوش مصنوعی: دیوانگی از کمبود جذابیت و زیبایی شکایت می‌کند، چرا که هیچ چیز از آن محافظت نمی‌کند و عریان و بی‌پناه است.

هوش مصنوعی: تو می‌توانی شیشه را بشکنی یا جام خوشی را بنوشی، اما بدان که جز رنگ و نقش خاصی ندارد و جزئی از زینت دنیا نیست.

هوش مصنوعی: به خود افتخار می‌کند، اما از ناراحتی‌اش در دل، نمی‌تواند به آرزوهایش دستیابی کند و زندگی‌اش خالی از خوشبختی است.

هوش مصنوعی: شخصی که به محبت و عشق پایبند است، باید از خودش مایه بگذارد و سختی‌ها را تحمل کند، زیرا عشق دردی است که هیچ درمانی برای آن وجود ندارد.

هوش مصنوعی: چون یک گردباد ناگهان می‌آید و همه چیز را به هم می‌زند، گویی که کسی که لباسی برای پوشیدن ندارد، ناگهان خود را در معرض نسیم سختی قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: در دل به دنبال آزادیت هستی، اما آیا فراموش کرده‌ای که زندان‌ها هم می‌توانند آینه داشته باشند؟

هوش مصنوعی: محبت وسیله‌ای برای آرامش و راحتی نیست؛ بلکه شگفتی و حیرت به کار می‌آید و ربطی به زیبایی و ظرافت ندارد.

هوش مصنوعی: تظلم یا شکایت از دوری و جدایی از حقیقت و اصل است، در غیر این صورت در درون انسان ندایی برای فریاد زدن وجود ندارد.

هوش مصنوعی: حالت شگفتی و حیرت من باعث شده که اشک من مانند خون بر زمین بریزد و در این حال، من جانی ندارم.

هوش مصنوعی: اگر عشق به معشوقان گناه است، پس هیچ‌کس جز بی‌دلی که عاشق است، ایمانی ندارد.