هوش مصنوعی: در هر جایی که نعمت و خوشی وجود دارد، خطر یا آسیب هم در کمین آن است. به همین ترتیب، زندگی دنیا مانند عسل دارای شیرینی است، اما در عین حال مگس‌هایی نیز وجود دارند که می‌توانند آن را آلوده کنند.

هوش مصنوعی: در این مجلس که پر از غبار و تیره‌حالی است، خوشی و خوشبختی کجا است؟ لذت و شیرینی کجا است؟ به اندازه‌ی موج‌های شراب، اینجا جام‌ها چین و تزیین دارند.

هوش مصنوعی: هر چیزی که بخواهی می‌توانی به زیبایی و شگفتی آن در دنیای اطرافت پی ببری، چرا که هر کنج و گوشه‌ای از عالم به مانند فرشی زیر پای توست که زیبایی‌هایش مانند نگینی در آینه در انتظار تماشاست.

هوش مصنوعی: نفس به جای اینکه آرام و بی‌صدا باشد، در خون و درد غوطه‌ور می‌شود و باعث ایجاد آشفتگی در اجزای وجود و فضا می‌شود. این بی‌قراری و ناآرامی به دلیل طبیعت خاص احساسات ناآرام است که بر همه چیز اثر می‌گذارد.

هوش مصنوعی: کبابی که کنار بدن مجروح من قرار دارد، به دلیل اشتیاق به لذت‌ها و حسرتی که از ابروهای زیبا می‌کشم، از جذابیت خاصی برخوردار است.

هوش مصنوعی: در این باغ زیبا، هر کس که چشم پاک و بی‌آلایشی داشته باشد، از دست‌چین کردن گل‌ها و لاله‌ها احساس شرم و خجلت نمی‌کند، چرا که هر قطره‌ی شبنمی در اینجا ارزشمند است.

هوش مصنوعی: خم هر موجی که به سمت ما می‌آید، یادآور نیرنگی است که در ابرویت نهفته است. این نیرنگ سبب شده که ما به خاطر دلشکستگی‌امان، دیگر نتوانیم به عهد و پیمان خود وفا کنیم؛ گویی توبه‌امان هم در آستین شکسته است.

هوش مصنوعی: به خود مغرور نشو که به ظواهر جسمانی دلبسته‌ای، چون آنچه به زمین وابسته است، تنها گردی بیش نیست.

هوش مصنوعی: به اندازه ستاره‌ها در آسمان، مشکلات و موانعی بر سر راهم دارم. هر دایره از این دام که به من مشکلات می‌دهد، در زیر نگین آن قرار دارد.

هوش مصنوعی: در اینجا، نمی‌توان به هوایی بهتر از نغمه‌های حباب دست یافت. اگر بخواهی عزاداری کنی یا به آواز بخوانی، دل همین حال را دارد.

هوش مصنوعی: سعی نکن که از دل خود رازهایی را بیرون بکشی، زیرا این کار مانند آن است که از آینه‌ای که غمگین است، تصویر را بگویی.

هوش مصنوعی: موجی به قدری از شرم و خجالت تحت تأثیر قرار گرفته که به آرامی و به طور کامل به عقب باز می‌گردد. این حالت نشان می‌دهد که تا چه حد ما را نگران و مأیوس کرده است.

هوش مصنوعی: تعلق‌ها و وابستگی‌ها برای ما ترسی ایجاد نمی‌کنند، چون مانند قفسی هستند که فقط ناله‌ها و دردها را به همراه دارند و در عوض زیبایی‌ها و رنگ‌های مختلف را نیز با خود دارند.

هوش مصنوعی: در دنیای ما هیچ کس نتوانسته است به خوشی و رضایت برسد، حتی در طبیعت، که گل‌ها هم بر روی پیشانی خود آثار غم و نگرانی دارند.