هوش مصنوعی: اگر تلاش‌های نفس را بشماریم، به جز شمارش گام‌ها به چیزی نمی‌رسیم؛ قاصد ما هیچ نامه و پیامی ندارد.

هوش مصنوعی: در اینجا هر فردی با حال و هوای خاص خودشان به سر می‌برند و نیازی به توجه به دیگران و جلب رضایت آنها نیست.

هوش مصنوعی: این دانشمندان همه پیرو نادانی هستند و فرد با استعداد نمی‌تواند به بلوغ واقعی برسد.

هوش مصنوعی: ما بدون هیچ هویتی و بی‌هدف روانه می‌شویم و آنچه که داریم مانند دانه‌های ریز شن است که در دست نمی‌ماند و نمی‌تواند اثر و نشانی از ما برجا بگذارد.

هوش مصنوعی: چه اینکه به شکایت بپردازیم و چه اینکه خوشحالی خود را ابراز کنیم، شکار شده در عشق هرگز در دام گرفتار نمی‌شود.

هوش مصنوعی: اگر همه ما به پرندگان افسانه‌ای تبدیل شویم، نتیجه کار ما چه خواهد بود؟ زیرا تصویری از خیال زیبای ما وجود ندارد.

هوش مصنوعی: سجده کردن بر زمین نشانه‌ای از بالاترین مقام و عزت در آسمان است. در اینجا اشاره شده که شخص مهمی چون خواجه (آقا) چه ارزشی دارد، اگر غلام و نابغه‌ای در خدمت خود نداشته باشد. به عبارت دیگر، مقام و عزت واقعی به داشتن همراهان و خدمتکاران با ارزش بستگی دارد.

هوش مصنوعی: نفرت از این زباله به اندازه‌ای است که کسی که فقط زکام دارد، نیازی به آن را احساس نمی‌کند.

هوش مصنوعی: اگر در دل کسی کینه‌ای وجود دارد، چشم خود را به روی خشم باز نکن، زیرا جز حیا چیز دیگری برای تو نخواهد ماند.

هوش مصنوعی: دل من آتش گرفته، اما آینه هنوز روشن است. افسوس به چراغی که هیچگاه غروب را نمی‌بیند و در شب‌ها خاموش نمی‌شود.

هوش مصنوعی: فرقی ندارد که نفس و زندگی گرانبها باشند، چرا که تنها چیزی که در اینجا وجود ندارد، جز یک حرکت دل‌انگیز نیست.

هوش مصنوعی: جهان پر از درد و رنج است و در این میان، درد عشق هیچ عذاب و انتقامی ندارد.

هوش مصنوعی: زندگی همچون یک بازی بی‌پایان و بی‌ارزش است که نقش و سرنوشت ما در آن هیچ معنی و ارزشی ندارد. از این نمایش بی‌محتوا عبور کن.

هوش مصنوعی: این شعر می‌گوید که سکوت و آرامش ما بهتر است از وجود و هستی‌مان. در واقع، فقط صدای جام و نوشیدنی وجود دارد و هیچ چیز دیگری در میان نیست.