هوش مصنوعی: رازها و اسرار در طبیعت نمی‌توانند در قالب‌های بی‌ارزش مانند خس و خار پنهان شوند، زیرا هیچ‌گاه نمی‌توانند در قفس آتشین جا بگیرند.

هوش مصنوعی: اگرچه ممکن است تاج شاهان بر آسمان به نظر برسد، اما تلاش مرغ هما (نماد بلندی و علو) را نمی‌توان با یک مگس مقایسه کرد. این بدان معناست که علو مقام و ارزش واقعی را نمی‌توان با امور ناچیز سنجید.

هوش مصنوعی: دنیا با خرد و بزرگی‌اش، به یک شکل و یکدست به نظر می‌رسد، زیرا آدم‌های خودرای و مستبد در آن پوست را بر سر خود دارند. حتی اگر خر افسارش را گم کند، دیگر هیچ کس بر او تسلطی ندارد.

هوش مصنوعی: ای گل بلندی که اقبال تو را در بر گرفته است، رنگ حنا نشان دهنده مقام و زیبایی توست و هیچ‌کس به تو دسترسی ندارد.

هوش مصنوعی: در باغی که به ما داده‌اند، وقتی که صبح بهار می‌آید، هوای آن از نفس کشیدنی بی‌بهره است.

هوش مصنوعی: گاهی با ناله از این وضعیت سخت بیرون می‌آییم، اما ای کاش دامن ما چین و چروک و گرفتاری نداشت.

هوش مصنوعی: کسی نیست که به یاد مسافران درگذشته این کاروان، نوحه‌ای سر دهد، جز صدای زنگ دایم که خبر از حرکت می‌دهد.

هوش مصنوعی: جهان و تدبیر آن را به خیال و توهم واگذارید، زیرا در اینجا، پرواز چشم پروانه‌ای به هیچ‌وجه نگران خس و مشکلات نیست.

هوش مصنوعی: ما در دنیایی سرشار از شوق و ذوق پرسه می‌زنیم و هیچ مرزی نمی‌شناسیم؛ دل‌مان نه به گذشته فکر می‌کند و نه به آینده، بلکه در همین لحظه زندگی می‌کند.

هوش مصنوعی: افکار آشفته را کنار بگذار و از خیال پردازی دست بردار، چرا که عشق و تمایلات پوچ هیچ ارزشی ندارند.

هوش مصنوعی: در این دنیا فرصتی که به آن هستی می‌گویند، باید با شادابی و عشق زندگی کرد، زیرا بیدل، این روح شاعر، هیچ‌گاه با کسی مدارا نمی‌کند.