هوش مصنوعی: در حالت شادی و سرور ناشی از نوشیدن شراب، احساس غم و اندوه جایی ندارد و من در این حال، دامن خود را از غبار ناراحتی پاک کرده‌ام.

هوش مصنوعی: حوادث نمی‌توانند پایه‌های ضعف و ناتوانی مرا بشکنند؛ حتی اگر به مشکلات و نقص‌های من اشاره کنند، این موضوع برای من عیب و ننگی ندارد.

هوش مصنوعی: شبنم زیبای گلستان نمی‌تواند تحمل کند، زیرا اشک‌هایم در آیینه‌ام آرامش ندارند.

هوش مصنوعی: در برابر کسی که غم و دوری را بر من فاش می‌کند، نمی‌توانم صدای ناله‌ام را بلند کنم. جلوه‌ای که در آغوشش هست، چنان دیده‌ام را پر از اشک کرده که دیگر تحمل ندارم.

هوش مصنوعی: زندگی و درس عبرت از آن، همانند نقش و نگار مزار، هیچ نشانه‌ای از تغییر و تحول ندارد.

هوش مصنوعی: لطفاً جدی باش و فکر نکن که مزارع ما فقط به نور شمع وابسته هستند، چون هیچ‌کس جز خود ما به فکر آبیاری آن‌ها نیست.

هوش مصنوعی: اگر کینه و دشمنی را به مانند آبی که به رسالت (زمزمه) جاری می‌شود، رها کنی، لطافت و نرمی طینت مانند سنگ به وجود میاید و دیگر در دل‌ت آتش و شرار نیست.

هوش مصنوعی: هر چیزی که می‌بینیم، تنها به خاطر چشم‌های ماست که به تماشا نشسته‌اند. شگفتی ما از این است که این دیدن، هرچند روشن و واضح، در عمق خود هیچ‌گونه دردی از آتش و نور ندارد.

هوش مصنوعی: کیست که از دست توهمات و خیالات خارج شود، در حالی که در میدان بازیِ شطرنج ما هیچ سوار و بازیکنی ندارد؟

هوش مصنوعی: هرگز نه شعله‌ای از من نمایان است و نه ذره‌ای از وجودم را به کسی می‌فروشم؛ هیچ‌کس نیست که بتواند تعداد ویژگی‌ها و خصوصیات من را بشمارد.

هوش مصنوعی: هر چه سرنوشتی برای من رقم بزنند، چه در آرامش و چه در خطر، من از کسی غبار و ننگی بر جای نخواهم گذاشت.

هوش مصنوعی: من چه‌قدر می‌توانم به فکر اشک چشم بیدل باشم، در حالی که حتی یک قطره از این دریا نیز کناری ندارد.