هوش مصنوعی: هیچکس نمی‌تواند زیبایی چهره‌ی محبوب را تحمل کند؛ زیرا مانند آینه‌ای است که هیچ‌کس به اندازه‌ی دلبر، زیبایی ندارد.

هوش مصنوعی: صبح است، چه بگویم که به طبیعت من معنی دهد، من در جایی هستم که او، یعنی خالق، کاری ندارد یا مشغول نیست.

هوش مصنوعی: جابه‌جا کردن ورق‌های نفس کار بیهوده‌ای است، زیرا بازتابی که در آینه مشاهده می‌شود هرگز تکرار نخواهد شد.

هوش مصنوعی: آیینه از تصویرهای بی‌ارزش و زشت دور است و دل، با وجود سنگینی بار زندگی، احساس خجالت نمی‌کند.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس به ما توجهی ندارد، مانند ردپایی که بر روی برف باقی می‌ماند. این خواب بی‌وجود، مانند سایه‌ای بر روی دیوار نیست؛ یعنی هیچ چیزی در پس زمینه‌اش وجود ندارد.

هوش مصنوعی: به دلیل زیاد بودن نوسانات و تغییرات در رفتارها، دیگر هیچ چیز در این دشت آرام و بی‌دغدغه به نظر نمی‌رسد و حتی جاده‌های هموار نیز از موج‌های ناامنی پر شده‌اند.

هوش مصنوعی: منافقان و افرادی که ریشه‌ی شایسته‌ای ندارند، همواره در صحنه‌های دشوار خود را بالا می‌کشند و در حقیقت، برای حفظ ظاهر خود، از سرپوشی استفاده می‌کنند که در واقع نشانه‌ی ضعف و نداشته‌های آنهاست.

هوش مصنوعی: به مدت دو روز، گل لاله به همین زخم کهنه زندگی می‌کند. اما در چمن، وفاداری واقعی نمی‌تواند رنگ بگیرد و دوام بیاورد.

هوش مصنوعی: شب به پایان رسید و صبح طلوع کرد. انسان می‌تواند داستان‌های زیادی به خاطر فرصت‌های کم زندگی بسازد.

هوش مصنوعی: اگر به عیوب خود واقف نیستی و می‌خواهی خود را بشناسی، بهتر است از آینه‌ای که زنگار ندارد دوری کنی؛ زیرا آینه صاف و بدون عیب، حقیقت را به تو نشان می‌دهد.