هوش مصنوعی: برای به دست آوردن لذت و خوشی واقعی، باید از گفت‌وگو دوری کرد و به سکوت پناه برد. در این سکوت، انسانی می‌تواند به شوری و سرور ناشی از تجربه‌های ناب دست یابد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که نواهای جهان لکه‌دار نشود، چون کرم‌زاده‌ای که از کنار می‌گذرد، باید گوش به زنگ باشد.

هوش مصنوعی: هیچ دیوانه‌ای از حال و هوای بیابان بی‌خبر نیست و حتی در جنون خود هم می‌تواند از عقل و هوش پیشی بگیرد.

هوش مصنوعی: ای زاهد، هیچ‌کس از پیمانه می‌ات خبری ندارد؛ این مزیتی است که بر دوش کشیدن آن را می‌توان به حساب آورد.

هوش مصنوعی: در این مراسم، همه چیز اعم از خوب و بد، همانند آیینه‌ای است که در آغوش می‌فشارند و به این ترتیب، هر چیزی که در این فضا وجود دارد، تحت تأثیر این نزدیکی و ارتباط قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: هر نگاهی به تو مانند تلاشی است که در برابر طوفان دوباره پرشور و پرتحرک می‌شود. این چشمه که با خس پوشیده شده، حالت خاصی دارد.

هوش مصنوعی: اگر آزادی به ظهور برسد، مانند صبحی که به یکباره روشن می‌شود، به اندازه‌ای دل‌انگیز و خوشایند است که در یک لحظه می‌تواند بسیاری از آغوش‌ها را در بر بگیرد.

هوش مصنوعی: درد دل و مشکلاتی که پیش آمده مانند صحنه‌های قیامت شده است و هیچ کس به این بی‌خبران توجهی نمی‌کند.

هوش مصنوعی: اگر به زمان مناسب و فرصت‌های پیش‌رو توجه کنی و از توانایی‌های درونیت بهره‌برداری کنی، می‌توانی بر ترس‌ها و چالش‌های زندگی غلبه کنی.

هوش مصنوعی: در دل غنچه، عطر و بویی وجود دارد که خبر از وجود رازها و حکایت‌های ناگفته‌ای از باغ و مردم خاموش به ما می‌دهد.

هوش مصنوعی: زمانی که چشمانت را باز کنی، مژه‌هایت به سمت قفسه سینه‌ات اشاره دارد و این نشان می‌دهد که امشب چه خبرهایی برای تو خواهد داشت.

هوش مصنوعی: از تنوع نعمت‌ها راضی‌ام، مثل صدف که از دریا روزی خود را می‌گیرد و از گوش‌هایش می‌شنود.