هوش مصنوعی: محبت و عشق به او هیچگاه برای من ضرر ندارد؛ چون من حتی با وجود خاک و غم‌هایش نیز جان و زندگی دارم.

هوش مصنوعی: صدای نی به عنوان نماینده‌ای از روح و هستی من، تنوعی تازه و جادویی دارد؛ ولی با این حال، همچنان ناله‌های نی در سرای نی باقی‌مانده است و در آنجا خانه دارد.

هوش مصنوعی: به خاطر عشق تو آن‌قدر نزار و بی‌تابم که تمام وجودم با صدای ناله به شدت پر از اضطراب است و حتی در لباس خودم هم احساس می‌کنم نبض ناتوانم در حال فعالیت است.

هوش مصنوعی: در دوران سختی و مشکلات، هیچ‌کس به حال ما اهمیتی نمی‌دهد، مگر آنکه زخم دل ما را دیده باشد و احساس‌مان را درک کند.

هوش مصنوعی: در تنهایی‌ام از مردم دور شدم و مدتی خودم را گم کردم و نفهمیدم که دامنم پر از آرزوها و خواسته‌هاست.

هوش مصنوعی: چراغی که خاموش است، غم ندارد. اگر در اینجا آهی بزنم یا غمی داشته باشم، در جهانی دیگر صدای آه و فغان دارد.

هوش مصنوعی: از جلوی پخش صدا و نغمه‌های پرهیجان، اینجا که همه چیز سرد و سنگین به نظر می‌رسد، دامن را برمی‌افرازد.

هوش مصنوعی: آه و ناله‌ای که از دل برمی‌آید، در گلزار زیبایی تو قابل ضبط و ثبت نیست، زیرا حتی اگر همه چیز در آنجا آینه باشد، باز هم جوی آب زنده‌ای دارد.

هوش مصنوعی: انسان باید هدفش مانند بلبلان باشد؛ در این باغ که هر شاخه‌اش بویی شبیه بوی گل دارد و همچون تیرهایی در کمان می‌نشیند.

هوش مصنوعی: عاشق بیچاره چه کاری می‌تواند برای سرنوشت خود انجام دهد در حالی که معشوقش با وجود ظاهر دوست‌داشتنی‌اش، دل سنگینی دارد.

هوش مصنوعی: رنگ یاقوت مانند آتش است و دود من به خاطر عشق و شوقی که دارم، به شکل حیرت‌انگیزی تغییر پیدا کرده است. جالب است که چقدر این احساسات می‌توانند کنترل‌شده باشند.

هوش مصنوعی: از خودخواهی و خودپسندی بیرون بیا، تا دیگران را نیازمند خود نکن. بیدل، بدان که اوج و بلندی آرزوها تنها با همین یک نردبان حاصل می‌شود.